ตอน ฤาษี เกาะ แก้ว พิสดาร สอน สุดสาคร

                  ความอบอุ่นไม่จำเป็นต้องมาจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดเสมอไป เพราะถึงแม้จะไม่ได้รับความอบอุ่นจากพ่อแม่ แต่ความอบอุ่นที่ได้รับจากบุคคลอื่นก็สามารถทดแทนกันได้ และเมื่อเราไม่รู้สึกว่าอาภัพหรือมีปมด้อยเมื่อขาดพ่อแม่ เราจะสามารถแสวงหาความรู้และประสบการณ์ สำหรับการมีชีวิตที่ดีในวันข้างหน้าได้อย่างสมบูรณ์ และภาคภูมิใจ

���ͺ�С�����¹�����������������������ͧẺ���������Ǽա��ԧ�����������ҧ�Ҩ�����˭�͹���¹��ж���͹������������ǹԴ����ͺ�س����з���ҡ��������ѭ�������Ѻ����ѡ�Ҥ����Ѻ��ǹ�ؤ�����ҧ��觤�Ѵ㹡�÷ӧҹ�ͧ��Ҩ����Ѻ�������Ѻ����繡�����ҧ������蹤��ͧ���������դ����آ�ҡ����ش��š�͹�Ź�������ͧ���Ѻ��͹�����ʹ���Һҷ������������ҧ�á���������Ѻ�������Ѻ����繡�����ҧ��оط��ٻ�ҧ����Ԫ��˹�ҵѡ���ҧ����ҳ������Ф�Ѻ���з�����Դ��������֡���Ǿѡ������ա�͹���������ѧ����Ըա�ê����Թ��ҹ��Ҥ�á�ԡ����ҢҶ����չ��Թ����ǧ˹ͧ�͹ࢵ�����ȡ�ا෾��ҹ�ù�û��������ջ����ҹ���طû�ҡ����ط��Ҥ���ط�ʧ����ྪú��ջ�ШǺ���բѹ�����õ�ѧ�����ո����Ҫ��Ҹ���ʻѵ�ҹվѧ�Ҿѷ�ا���������йͧʧ���ʵ����طû�ҡ����ط�ʧ������ط��Ҥ���������к����ԧ������ؾ�ó��������ɮ��ҹ����Թ���˹ͧ���˹ͧ��������ӹҨ��ԭ�شøҹ��صôԵ���ط�¸ҹ��غ��Ҫ�ҹ���ҧ�ͧ��§�����§����ҡ������ä��ҹ����ҾԨԵþ�ɳ��šྪú�ó���������ͧ�͹�ӻҧ�Ӿٹ��⢷���صôԵ���ط�¸ҹ��غ��Ҫ�ҹ���ҧ�ͧ��§�����§������������Ѻ���ʹѺʹع����������ա�͹���������������ҡ��ҹ������ա�����ҧ����ȷ��Ѳ�������ҧ���ջ���ª�����ҧ����˭���ѹ�����ҡ�����դ�������֡��ͧ͢��ҧ��¢ͧ��Ҩ����Ѻ�������Ѻ���������ͧ�ͧ�����繨�ԧ���������觤�Ѻ�������������������ö�Ӥ����آ�ҡ�ҡ��¤��������դ����Դ��繷���繼�����Ҩҡ����蹤�������繤����դس�Ҿ���Ҥһ����Ѵ��������ȭ������������������״�͡���մ�������������ѡ�ʺ�غ��Ǣͧ�س�����͡����ʴؤس�Ҿ�٧�ҡ���������л���Ȫҵ����˹��Ѵ�Ԩ�����ç�ҹ�س�������¸����ͧ������ԡ�âͧ��Ҩ����Ѻ�������Ѻ����繡�����ҧ��������������ö㹡������Ե���������ҧ�դ����آ�Ѻ��÷ӧҹ�ͧ��Ҩ����Ѻ�������Ѻ���������ҡ���㹪�ǧ����ҡ�����ʺ�µ�ʹ��駤׹�֧����ѹ������͵Դ��͡Ѻ��Ҥ��ѡ��¹����ٹ⴨Թ����͹�����Ҵ�Ҿ�к���ջ������ѡ��ͧ���Ԩ�ó��������š�ҧ����ѡ���������蹴Թ��Ǣ�Ҵ�˭��������繡���ʴ��͡�֧�����繨�ԧ�����ѹ���繤����դس�Ҿ�٧�ҡ�������㹵�ҧ�ѧ��Ѵ������ҫ���ӹҨ˹�Ҩ͢�Ҵ�������ջ���Է���Ҿ�ҡ��觡��ҹ�����Է����ʵ��Ό�ҫ��俸ԴҾ�����͹�����Ҩ����Ѻ�������Ѻ����繡�����ҧ������蹤��ͧ������������ó�Ẻ����դ����Դ���ҧ��ä����ҧ�ŧҹ�ͧ��Ҩ����Ѻ����ѡ�Ҵ��¡�����ҷ������������ѡ�ѹ�ա��Ҥ�Ѻ���������Ҩ�������ͧ仴ٷ�������ʹ��ٻ�Ҿ˹�һ����ǡ���������͡���������Ǵ��¡ѹ��駹��������ͤ�Ѻ�������Ф�Ѻ���з�����Դ��������֡���Ǿѡ������ա�͹������ǧ���آ�Ҿ����㹡�÷ӧҹ�ͧ��Ҩе�ͧ�դ��͡�ͧ���������ͧ����Ӥѭ�ʵ���ྨ�ʵ��¤�����ա�ҡ�������Ẻ��������������͡���ԡ�����չФ�Ѻ�����Ǽ����Ǥ�ͺ�����¼��ѡ����Ѻ�ѡ��ʹ��¶֧������������ѡ��鹪�����Ҿ�͵��仨���ԡ�зء��觷�����ռ��С�Ѻ仺Ǫ����з�᷹�ح�ح������

�ѡ�ء��ʹҷء��ʹ��͹�������繤���

เมื่อพระอภัยมณีได้นางเงือกแล้ว โถ! หม้อข้าวยังไม่ทันดำก็จำต้องพรากจากกันไป  เพราะบังเอิญนางสุวรรณมาลี ธิดาพระเจ้ากรุงผลึกได้ล่องเรือตามหาดวงแก้วในฝัน จนมาถึงเกาะแก้วพิสดาร พระอภัยมณีและสินสมุทรจึงขอโดยสารเรือกลับไปด้วย

๏ จะกล่าวถึงเงือกน้อยกลอยสวาทซึ่งรองบาทพระอภัยไกลสถานอยู่วลวังหลังเกาะแก้วพิสดารประมาณกาลสิบเดือนไม่เคลื่อนคลา ๚๏ ให้เจ็บครรภ์ปั่นป่วนจวนจะคลอดระทวยทอดลงกับแท่นที่แผ่นผาจะแลเหลียวเปลี่ยวใจไนยนาไม่เห็นหน้าผู้ใดที่ไหนเลย ๚

หมายเหตุ : ตัวสะกดต่างๆ คัดลอกมาจากต้นฉบับของสุนทรภู่ ดังนั้นบางคำอาจต่างไปจากปัจจุบัน  เช่นคำว่า “ไนยนา” สมัยนี้เขียนว่า “นัยนา” ก็ร่วมสองร้อยปีแล้วนะครับ วิวัฒนาการของภาษาก็เปลี่ยนไปบ้าง

จากนั้นนางเงือกก็คลอดบุตรชายมาหนึ่งคน ชื่อว่า “สุดสาคร” มีม้า “นิลมังกร” เป็นม้าคู่ใจ
สุดสาครได้เล่าเรียนวิชาต่างๆ จากพระโยคีจนเก่ง ถูกใจพระโยคีจึงได้มอบไม้เท้ากายสิทธิ์ให้
พอสามขวบก็มาลาแม่เพื่อไปตามหาพระอภัยมณีผู้เป็นพ่อ นางเงือกก็แสนห่วงใยแต่ก็จำยอม

๏ เคยกินนมชมชื่นระรื่นรสพ่อจะอดนมหมองลอองสีทั้งย่อมเยาว์เบาความได้สามปีเล็กเท่านี้จะไปกระไรเลย ๚

ลืมบอกไปว่าสุดสาครนั้นได้บรรพชาเป็นมุนีน้อย เมื่อลาแม่แล้วก็ออกเดินทางไปตามหาพ่อ
และแล้วก็มาพบกับชีเปลือยไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์ หลอกเอาวิชาและหลอกให้นั่งภาวนาบนปากเหว
พอเผลอก็ถูกถีบตกเหวจนสลบไสล แล้วเอาม้านิลมังกรและไม้เท้ากายสิทธิ์หนีไป
เมื่อฟื้นขึ้นมาก็ร้องไห้โฮ นึกถึงพระเจ้าตาให้มาช่วยหนูด้วย ฮือๆ หนูคิดถึงแม่ ..

๏ โอ้เจ้าตาอาจารย์ของหลานเอ๋ยพระองค์เคยค่ำเช้าเฝ้าสั่งสอนมาครั้งนี้ชีวาตม์แทบขาดรอนพระอาจารย์มารดรไม่เห็นใจเมื่อต่อตีผีดิบสักสิบโกฏิพระมาโปรดหลานรักไม่ตักไษยโอ้ครั้งนี้มิรู้ด้วยอยู่ไกลไม่มีใครบอกเล่าพระเจ้าตา ๚

ม้ามังกรหนีชีเปลือยมาได้ก็กลับมาหาสุดสาครแล้วก็ช่วยแหกปากร้อง เพื่อให้คนมาช่วย ทั้งคนทั้งม้าร้องจนป่าลั่น ............. สลบแล้วคืนเล่าเฝ้าโศกา ฯ

๏ บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่วสดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หาเห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมาประคองพาขึ้นจนบนบรรพตแล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์มันสิ้นสุดฦกล้ำเหลือกำหนดถึงเถาวัลิพันเกี่ยวที่เลี้ยวลดก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน ๚

แค้นนี้ต้องชำระ ! สุดสาครเข้าไปตามชีเปลือยที่เมืองการเวก ไปแย่งไม้เท้าคืนมาได้
เฒ่าชีเปลือยตกใจกระโดดผลุงหนีไป ชาวเมืองวิ่งตามกันอลหม่าน เสียงดังเข้าไปในวัง
กษัตริย์เมืองการเวกออกมาเจอสุดสาครในชุดมุนีน้อยก็รู้สึกรักใคร่เอ็นดูยิ่ง จึงตรัสถามว่า ...

๏ เป็นพงศ์เผ่าท้าวพระยาหรือพาณิชกะจิริดรู้ศรัทธาจะหาไหนพระมุนีมีนามกรใดธุระไรจึงจะมาถึงธานี ๚๏ พระหน่อไทได้ฟังรับสั่งถามจึงตอบความตามจริตกิจฤๅษีอาตมาอายุได้สามปีพระชนนีชื่อมัจฉาวิลาวรรณ์ ๚

สุดสาครก็เลยเล่าเรื่องชีเปลือยไอ้เฒ่าเจ้าเล่ห์ให้ฟัง หลังจากนั้นก็ตามจับตัวมาไต่สวน
กว่าจะจับได้ก็เหนื่อยนัก “พวกข้าเฝ้าเข้ากลุ้มรุมกันฉุด แกดิ้นหลุดแพลงพลิกเข้าจิกหัว”
เมื่อโดนจับได้แล้วแทนที่จะรับสารภาพ เฒ่าเจ้าเล่ห์กับทำปากแข็ง แถมยังกวนอีก!

๏ ฝ่ายชีเปลือยเหนื่อยอ่อนลงนอนนิ่งครั้นรับจริงกลัวจะสั่งให้สังหารแกล้งบิดเบือนเหมือนเป็นไข้ไม่ให้การทำสะท้านเทิ้มเทิ้มระเริ้มริกเขาเตือนตีสีข้างผางถนัดทำจุกอัดอั้นใจไม่กระดิกเขาจี้จิ้มทิ่มพุงสดุ้งพลิกหัวเราะริกรื้อกลับนั่งหลับตา ๚

พระเจ้ากรุงการเวกจึงสั่งให้นำไปผ่าอก แต่สุดสาคร ก็สงสาร “จึงทัดทานทูลท้าวเจ้ากรุงศรี”
เมื่อสุดสาครร้องขอชีวิตเจ้าชีเปลือย เจ้าเฒ่าเจ้าเล่ห์นั่นจึงรอดตายอย่างหวุดหวิด!!!

พระเจ้ากรุงการเวกมีธิดาน้อยองค์หนึ่งชื่อว่า เสาวคนธ์ แต่ไม่มีโอรส จึงโปรดสุดสาครนัก
ทั้งกษัตริย์และมเหสีได้เรียกพระธิดาเสาวคนธ์ให้มารู้จักสุดสาคร ให้เป็นพี่เป็นน้องกัน

๏ พระตรัสพลางทางเรียกธิดาราชมาร่วมอาสน์เนาวรัตน์แล้วตรัสสอนให้อัญชลีพี่ยาสุดสาครนางโอนอ่อนอภิวันท์จำนรรจาพี่จ๋าพี่พระแกลตุ๊กแกร้องทำบ่วงคล้องมันเสียทีเถิดพี่จ๋ากุมารอุ้มจุมพิตพระธิดาแล้วว่าอย่ากลัวตุ๊กแกเลยแม่น้องฉันจะตีที่หลังให้ดังผลุงน้องสดุ้งสรวลสันต์กันทั้งสองน่าสงสารมารดรกรประคองอุ้มให้สองทรามเชยเสวยนมสุดสาครนอนทับพระเพลาซ้ายแล้วดื่มสายโลหิตสนิทสนมจนอิ่มหนำฉ่ำชื่นรื่นอารมณ์นางจูบเกล้าเผ้าผมเฝ้าชมเชย ๚

ชีวิตในวัยเด็กของสุดสาครก็น่ารักอย่างนี้แหละ มีขึ้นมีลง แต่ก็วาสนาดีเพราะมีเมตตาธรรม

ที่นางสุวรรณมาลีล่องเรือมาจนถึงเกาะแก้วพิสดารนั้น เพราะนางเป็นคู่หมั้นของอุศเรนเจ้ากรุงลังกา แต่นางไม่สนใจ  ตอนหลังอุศเรนโดนสินสมุทรฆ่าตาย (ถ้าจำไม่ผิดนะครับ) นางลเวงน้องสาวอุศเรนจึงแค้นใจ ยกทัพมาแก้แค้น แต่เห็นว่าพระอภัยมณีหล่อก็เลยแย่งซะเลย คือแย่งไปจากนางสุวรรณมาลีด้วยเสน่ห์ยาแฝด พระอภัยก็สมยอม  ครั้นถึงรุ่นลูกเป็นวัยรุ่น สุดสาครไปตามหาพ่อ นางละเวงก็เลยแนะลูกสาวให้ใช้เสน่ห์กับผู้ชาย

*** คงจำกันได้นะว่านางผีเสื้อสมุทรนั้นตายตอนไหน ตอนพระอภัยฯ อยู่บนเกาะแก้วพิสดารนั้นนางผีเสื้อมารบกวนไม่ได้ เพราะเกรงอิทธิฤทธิ์ของพระโยคี แต่เมื่อพระอภัยโดยสารสำเภาของนางสุวรรณมาลีออกมาจากเกาะแล้ว แม่ผีเสื้อก็โผล่มา  แล้วท้ายที่สุดก็ตายเพราะเสียงปี่ของพระอภัยฯ

ระหว่างที่พระอภัยและสินสมุทรกำลังติดหญิงอยู่ในกรุงลังกานั้น นางสุวรรณมาลี พร้อมด้วยสุดสาคร เสาวคนธ์ (ธิดาเจ้าเมืองการเวก) และหัสไชย (น้องชายเสาวคนธ์ ซึ่งเกิดทีหลังที่เจ้าเมืองการเวกชุบเลี้ยงสุดสาคร) ทั้งหมดนี้ก็ได้ยกทัพไปบุกเมืองลังกาของนางลเวงวัณฬาราช เพื่อจะชิงตัวพระอภัยฯ

สุดสาครและหัสไชย (น้องชาย) ก็ได้อาสานางสุวรรณมาลีเข้าไปดูพระอภัยในวังของนางลเวง
นางลเวงแสร้งทำยินดีเตรียมต้อนรับสุดสาครและอนุชา แล้วก็แอบยุลูกสาวให้เผด็จศึกสุดสาครให้ได้ แต่นางสุลาลีวัน ลูกสาวนางลเวงไม่มีประสบการณ์ก็เลยทำอิดออดอิดเอื้อนกระมิดกระเมี้ยน

๏ ด้วยไม่เคยเลยหม่อมฉันประทานโทษอย่ากริ้วโกรธกึ่งตรึกนึกไฉนนางฟังคำร่ำปลอบให้ชอบใจกลัวทำไมมีผัวอย่ากลัวเลยไม่ลำบากยากเย็นเป็นแต่เขาเข้าคลึงเคล้าต้องถูกดอกลูกเอ๋ยชื่นอะไรนั้นไม่รื่นเหมือนชื่นเชยกลัวจะเคยเสียหนักอีกอย่าหลีกตัว ๚

จากนั้นก็ปลุกเสกเลขยันต์กันขนานใหญ่ แล้วก็อาบน้ำแต่งองค์ทรงเครื่องออกไปต้อนรับสุดสาคร สุดสาครถึงจะรุ่นหนุ่มแล้วแต่ก็ยังเป็นนักพรตรูปงามสวมใส่หนังเสือเป็นอาภรณ์ดังเดิม

๏ สุดสาครค้อนเคืองชำเลืองพิศระรื่นฤทธิ์รสสุคนธ์ด้วยมนต์ขลังให้เสียวซาบปลาบปลื้มจนลืมชังเห็นเปล่งปลั่งพรั่งพร้อมลม่อมลไม ๚

เมื่อรู้ว่าสุดสาครต้องมนต์หลงเสน่ห์ตนแล้ว เมื่อได้โอกาสนางสุลาลีวันจึงให้สุดสาครปลดเครื่องนักพรต เพื่อมาถือเพศฝรั่งเมืองลังกาดูบ้าง “จึงว่าพี่นี้ไม่ขัดหัทยา อยากเป็นฝาหรั่งเล่นเย็นเย็นใจ”

๏ ห้ามเท่าไรไม่ยั้งไม่ฟังห้ามตามเถิดตามบุญกรรมแกล้งทำเฉยพระกอดช้อนกรต้องประคองเชยต่างไม่เคยขามเขินเผอิญเป็นกระดี้กระดิกพลิกเพลี่ยงเบือนเบี่ยงบิดเหมือนเรือติดตมตื้นจะขืนเข็นแต่สาวหนุ่มชุ่มชื่นระรื่นเย็นบังเกิดเป็นอัศจรรย์ไม่ทันรู้ด้วยรวดเร็วเปลวไฟประไลยราคเหมือนขึ้นปากนกหินดินใส่หูพอลั่นฉับสับไกก็ไฟพรูเสียงฟุบฟู่ฟุ้งฟูมดังตูมตึงต่างละเลิงเชิงชมภิรมย์รื่นอันรสอื่นหรือจะเปรียบประเทียบถึงนางเมียยั่วผัวเย้าเฝ้าเคล้าคลึงจนเหนื่อยจึงเคลิ้มหลับระงับไป ๚

ต่ อ จ า ก นั้ น ก็ มี ก า ร ร บ พุ่ ง กั น อ ยู่ อี ก ห ล า ย ต ล บ ! ! !

จนกระทั่งพระฤๅษีจากเกาะแก้วพิสดารมาเทศนาโปรดทัพทั้งสองให้เลิกแล้วต่อกัน จึงสงบศึกปรองดองกันได้โดยนางลเวงได้เชิญนางสุวรรณมาลีและทัพกษัตริย์ทั้งหมดเข้าเมือง นอกจากนี้นางลเวงยังยอมให้นางเสาวคนธ์ขุดโคตรเพชรในระหว่างชมสวนอีกด้วย

ต่อมานางเสาวคนธ์ที่เคยเล่นตุ๊กแกที่พระแกล(หน้าต่าง)กับสุดสาครในวัยเด็ก ก็งอนหนีกลับไป สุดสาครรู้เข้าก็ชวนหัสไชย(อนุชาเสาวคนธ์) ติดตามนางเสาวคนธ์ไปง้องอนอย่างกระชั้นชิด แต่ก็ไม่เป็นผล จึงได้แต่พร่ำรำพึงเป็นบทกลอนที่คุ้นหูมาทุกยุคสมัยว่า ....

“จะเรียนร่ำทำอะไรไม่ลำบาก .... ให้ยอดยากอย่างเดียวเกี้ยวผู้หญิง”

แต่ถ้าเนื้อคู่แล้วย่อมไม่แคล้วคู่กัน หนีได้ก็หนีไป หนีอย่างไรก็ไม่พ้น เสาวคนธ์เดินหน้าต่อไปหลายบทหลายตอน ทั้งแปลงกายเป็นฤๅษีจนกระทั่งไปตีได้เมืองวาหุโลม แต่สุดสาครก็ตามไปพบจนได้ แล้วก็ได้สุขสมอารมณ์หมาย

๏ ฝ่ายนารีพี่เลี้ยงแว่วเสียงตรัสกลับสงัดเงียบระงับหรือหลับไหลค่อยแหวกม่านคลานแลอยู่แต่ไกลเห็นเนาในแท่นทองทั้งสององค์นึกเอะใจใครหนอนอนคลอเคล้าพลางเคียงเข้าพินิจพิศวงสังเกตจำสำคัญได้มั่นคงรู้ว่าองค์เชษฐาสุดสาคร ๚

เรื่องสุดสาครก็ขอจบลงเพียงตรงนี้ แต่ก็ขอสรุปเรื่องพระอภัยมณีลงไปด้วยเลยว่า ตอนจบนั้นพระอภัยมณีไปบวชเป็นฤๅษีโดยมีนางสุวรรณมาลีและนางลเวงตามไปบวชเป็นชีด้วย
ส่วนศรีสุวรรณอนุชาของพระอภัยมณีก็กลับไปครองเมืองรมจักรของนางเกษราผู้เป็นมเหสี

๏ สินสมุทรไปบำรุงกรุงผลึกได้ปราบศึกสืบวงศ์เหล่าพงศาสุดสาครเสาวคนธ์สุมณฑาครองลังกาผาสุกสนุกสบาย ๚

เมื่อจบนิทานคำกลอนเรื่องพระอภัยมณีแล้ว ยังมีบทต่อที่เป็น นิทานเรื่องพระอภัยมณี ที่พิมพ์ในเล่มที่ ๓ มีใจความน่าสนใจตอนหนึ่งพอสรุปได้ว่า นางมัจฉา หรือนางเงือกแม่ของสุดสาครนั้น ได้รักษาศีล ๕ มาตลอด เพราะได้รับการสั่งสอนจากพระอภัยมณีเมื่อครั้งได้ครองคู่กันที่เกาะแก้วพิสดาร และมาฟังคำสอนของพระโยคีอยู่เสมอ ร้อนถึงพระอินทร์ลงมาตัดหางให้ จึงกลายเป็นมนุษย์ แล้วท้ายที่สุดสุดสาครก็มารับไปอยู่ด้วยกันที่เมืองลังกา  แล้วสถาปนานามใหม่ว่า “จันทวดีพันปีหลวง”