กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ได้สุนัขจิ้งจอกเฒ่านั่งคุยกับหมีเฒ่าแล้วต่างก็เล่าถึงประวัติชีวิตของพวกตนตั้งเเต่ สมัยวัยหนุ่มจนถึงวัยชราอย่างภาคภูมิใจ “ข้าน่ะไม่เคยไปกินคนที่ตายเเล้วเลยนะ เจ้ารู้หรือไม่” หมีอวดในความมีคุณธรรมของตน เเต่สุนัขจิ้งจอกกลับหัวร่อออกมาเบาๆ พลางว่า “ถ้าเจ้าอยากจะให้ใครนับถือ เจ้าก็ไม่ควรที่จะกินคนที่ยังมีชีวิตอยู่” นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ช่วยคนที่ยังไม่ตาย ย่อมเป็นที่น่านับถือกว่าการที่ช่วยคนที่ตายไปเเล้ว
|