นิยาย พระเอก เป็น กษัตริย์ ธัญ วลัย จบแล้ว ไม่ติดเหรียญ

ตั้งแต่จำความได้ หลังจากเรียนจบมัธยมฉันก็เดินทางมาเรียนต่อที่เชียงใหม่ ครอบครัวเราก็พอมีพอใช้ แต่พ่อกับแม่สอนให้ฉันใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ทำงานหาเงินเอง ทำงานตั้งแต่เด็ก ส่งตัวเองเรียนจนจบมหาวิทยาลัย ฉันทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านกาแฟในห้างแห่งหนึ่ง พอเรียนจบมหาลัยแล้ว ฉันพอมีเงินเก็บอยู่ก้อนนึงบวกกับของขวัญจากพ่อแม่ จากที่เป็นคนชอบทำขนม ชอบทำอาหาร เลยเปิดร้านกาแฟและทำเค้ก รายได้ก็พอส่งให้ทางบ้านและเหลือเก็บบ้าง พ่อกับแม่ก็หมดห่วงแล้วที่ลูกสาวคนเดียวของท่านดูแลตัวเองได้ เหลืออีกอย่างเดียวคือ ยังไม่มีแฟนเลย ฮ่าา

แนะนำตัวก่อนแล้วกันเนอะ

ฉันชื่อ พาย น.ส.พรไพลิน วัชรากิจกุล อายุ 26 ปี ตอนนี้กิจการร้านกาแฟและขนมเค้กของฉันก็กำลังรุ่งเรือง เพราะร้านอยู่ในตัวกลางเมือง มีทั้งโรงแรม รีสอร์ท บริษัทต่างๆล้อมรอบ ฮู้ววววว มีความสุขจังเลย

วันนี้ก็ทำงานดูแลร้านตามเคย ฉันมีลูกน้อง 2 คน หญิง 1ชื่อฝนชาย 1ชื่อบอย เขา2คนเป็นแฟนกัน ทำงานกับฉันตั้งแต่ร้านเปิดใหม่ๆ ฉันรักและไว้ใจเหมือนน้องแท้ๆ เรื่องบัญชีของร้านฉันดูแลเอง จะจ้างคนก็งก ฮ่าๆ ร้านเล็กๆดูแลเองดีกว่า จะว่าไป ใครๆก็มีแฟนกันหมดแล้ว แต่ฉันนี่สิ อายุ 26 แล้ว ยังไม่มีใครเลย อีกอย่างฉันชอบอยู่คนเดียว ไม่ต้องตามงอนง้อใคร ไม่ต้องกังวลอะไร ทำงาน หาเงิน ใช้เงิน พอแล้ว อ้อ ฉันมีเพื่อนสนิท 1 คน เพื่อนรักเลยแหละ ชื่อน้ำอุ่น อีกหน่อยก็คงมา

วันนี้คนที่ร้านไม่ค่อยเยอะ วันหยุดด้วยแหละ คงไปเที่ยว ทำบุญกันหมด ช่วงเข้าพรรษาพอดี ระหว่างที่นั่งรอลูกค้า อยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้น ปัง!!ผู้คนต่างตกใจวิ่งหนีกันวุ่น

“ฝน บอย !! รีบล็อคประตูร้าน แล้วเข้ามาหลบข้างในเร็ว”ฉันเรียกน้องพนักงานเสียงดังอย่างตกใจ บอยรีบวิ่งกำลังจะล็อคประตู

“เดี๋ยว !! ขอหลบหน่อย เดี๋ยวจ่ายค่าเสียหายให้”เฮ้ย นี่มันผู้ชายอันธพาลที่ไหน รีบวิ่งเข้ามา บอยที่ยืนงงรีบหลีกทางและหันไปล็อคประตูไว้

“เธอ ฉันขอหลบหน่อย ห้ามใครส่งเสียงนะ ไม่งั้นโดน!!”อะไรกันเนี่ย อยู่ๆก็มีผู้ชายหน้าตาดีคนนึง สวมแจ็คเก็ตสีดำ ที่แขนมีเลือดไหล น่าจะโดนปืน โอ้ยย จะเป็นลม เกิดมาไม่เคยเจอเหตุการณ์น่ากลัวขนาดนี้มาก่อน ว่าแต่อันธพาลทำไมหล่อแบบนี้เนี่ย ผิวขาวๆ จมูกโด่งๆ ริมฝีปากบางสวย คิ้วดกหนา แต่ดูหมอนี่น่าจะไม่เคยยิ้มนะ หน้าดูโหดๆ หึ้ยย คิดอะไรเนี่ยยัยพาย

“นี่นาย เป็นอันธพาลเหรอ...”ฉันที่กำลังจะอ้าปากด่านายหน้าหล่อก็ต้องชงัก เลือด เลือดเขาไหลเต็มเลย

😧😧

“เลือด!! เลือดนายไหลอ่ะ”ฉันตกใจรีบวิ่งไปเอากล่องปฐมพยาบาลในตู้มา

“ตกใจอะไรขนาดนั้น แค่นี้ไกลหัวใจ”เขาตอบพลางมองหน้าคนตัวเล็ก คนอะไรน่ารักจัง ไม่รู้จักกันสักนิด ยังจะมาทำแผลให้ เขาเผลอกระตุกยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“นี่นาย ฉันทำแผลให้แล้ว อย่าพึ่งโดนน้ำหละ แล้วก็อย่าเที่ยวไปมีเรื่องไปทั่ว ทำคนอื่นเดือดร้อนเห็นไหมเนี่ย ร้านฉันวุ่นวายหมด อย่าลืมชดใช้ค่าซ่อนตัวด้วยนะ!!”

“ฉันแค่มาซ่อนตัว ไม่ได้มาพังร้านเธอนะ งกเป็นบ้า”

“งั้นฉันจะไปเรียกไอ้พวกนั้นกลับมากระทืบนาย”

“เฮ้ย อย่านะเว้ย เออๆ โอเคๆฉันจะจ่ายค่าซ่อนตัวให้ แต่รอดูพวกมันไปก่อน เดี๋ยวจะโทรเรียกลูกน้องกลับมาจ่าย”

“นี่นาย เป็นมาเฟียหรอ ทำไมมีลูกน้องอ่ะ”ก็ฉันสงสัยอ่ะ ดูๆเขาก็โหดๆนะ หรือจะเป็นพวกมาเฟีย หึย นายกลัว แต่ว่ามาเฟียทำไมหล่อจังวะ

“ไม่ต้องรู้ ไม่ใช่เรื่อง!!”

หึ ไอ้คนบ้า ไม่น่าทำแผลให้นายเลย ปล่อยเสียเลือดตายไปซะก็ดี

“งั้นนายก็ออกไปจากร้านฉันได้แล้ว พวกนั้นคงไปแล้วหละ”พูดจบ ฉันก็เห็นผู้ชายใส่สูท 2-3 คน เดินวนอยู่หน้าร้าน

“ลูกน้องฉันมาแล้ว เดี๋ยวกลับมาชดใช้ค่าเสียหายนะสาวน้อย”พูดจบเค้าก็เดินออกไปเลย ฉันยังไม่ทันบอกเลยว่าฉันแค่แซวเล่นเรื่องค่าชดเชย ฉันไม่คิดจะเอากับเขาจริงๆหรอกนะ ถึงฉันจะงกก็เถอะ

วันนี้วันซวยรึเปล่านะ เฮ้อ ปิดร้าน พักผ่อนดีกว่า คนก็เงียบๆแล้ว

**ฝากติดตามนิยายเรื่องแรกของไรท์ด้วยนะคะ มือใหม่หัดเขียนค่ะ**

เจ้าหญิงออเดรย์ ถูกบังคับให้แต่งงานกับเจ้าชายลูคัส การแต่งงานที่เกิดขึ้นเพื่อรวมอาณาจักรเป็นหนึ่งเดียว แต่ว่าเจ้าหญิงออเดรย์มีคนรักอยู่แล้ว เขาคือเฮนรี่ ลูกชายของอัศวินฮาร์ต อัศวินที่ราชาแต่งตั้งขึ้นมา เพราะเขาเป็นบุคคลที่ต่อสู้เพื่ออาณาจักรมานาน และเป็นคนมีความสามารถจึงเป็นอัศวินคนโปรดของราชา แต่ราชาและราชินีไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ จึงบังคับให้เจ้าหญิงออเดรย์แต่งงานกับเจ้าชายลูคัส

ถึงแม้เจ้าชายลูคัสเป็นคู่หมั้นของเจ้าหญิง ไอรินที่เป็นพี่สาวของเธอก็ตาม

ส่วนเจ้าชายลูคัสมีคนรักอยู่แล้ว เป็นเจ้าหญิงเจสสิก้า น้องสาวต่างสายเลือด ที่แอบรักกันมาเนินนาน เรื่องราวของทั้งสองจะเป็นอย่างไร รอติดตามได้เลยค่ะ

          ใครจะรู้  ....ใครจะคิด  ....ว่าภายใต้สิ่งแวดล้อมที่สวยหรูดูดีไปทุกตารางวากลับซ่อนเร้นไปด้วยสิ่งลี้ลับอันน่าสะพรึง

            พวกเขาราวกับถูกสรรสร้างโดยช่างแกะสลักชั้นเซียน…

          พวกเขาเย็นชา ลึกลับ รอบๆ ตัวเต็มไปด้วยรัศมีที่ห้ามเข้าใกล้...

พวกเขาได้รับการขนานนามว่าเป็นเจ้าชาย….

          ...ไม่ผิดจริงๆ เพราะหนึ่งในนั้นคือเจ้าชายผู้อาภัพจากแดนไกล

            ฉันถูกเสือกไสมาอยู่ที่นี่ด้วยความผิดฐานยุให้พี่ชายไปอนุรักษ์ไม้ป่าเดียวกัน (แถมยังทำสำเร็จอีกต่างหาก) ผลตอบแทนจากพ่อแม่ก็คือการส่งมาอยู่โรงเรียนคุมประพฤติหรือที่ชาวบ้านเรียกกันติดปากว่า ‘โรงเรียนดัดสันดานนั่นเอง’

          ที่นี่สภาพแวดล้อมสวยงามร่มรื่นน่าอยู่ ตึกอาคารทุกหลังใหม่เอี่ยมราวกับเพิ่งสร้างเสร็จเมื่อปีสองปี

            แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น!

            เพราะเหล่ารูมเมทเจ้ากรรมดันหยิบยกเรื่องของหนุ่มหล่อประจำโรงเรียนมาเป็นหัวข้อสนทนา และด้วยความเย็นชาลึกลับนั่นเอง จึงทำให้ตั้งข้อสันนิษฐานกันไปต่างๆ นานา และนั่นจึงนำไปสู่การสืบค้น

....ความจริงที่คาดไม่ถึงจึงปรากฏมาให้แจ้งกระจ่างอย่างน่าตะลึง

          แท้จริงแล้ว….พวกเขาไม่ใช่คน!!!!

          ก่อนอื่นขอสวัสดี สวีดัด ทักทายที่ทุกท่านที่กดคลิกเข้ามานะคะ

          ไม่มีไรมาก เพียงแค่อยากให้ลองอ่านกันดู

          ลึกลับ โรแมนติก คอมเมดี้ตบท้ายด้วยความดราม่ารวมอยู่ในเรื่องนี้

          จะพยายามเขียนออกมาให้ดีที่สุดนะคะ

          อ่านแล้วก็ช่วยคอมเม้นต์ให้คนเขียนชื่นใจสักหน่อย

          ขอบคุณค่ะ....เจ้าชายสไบเฉียง

แนะนำตัวละครเจ้าค่ะ (ล่าช้ามากเพราะเพิ่งนึกได้ แฮ่ๆ ^^)

โฟดิล (เจ้าชายผู้อาภัพจากแดนไกล)

สายตาประดุจคีมเหล็ก เย็นชาดั่งหินผา แต่ภายใต้เครื่องหน้าที่ราวกับไร้ความรู้สึกหัวใจของเขากลับเปี่ยมไปด้วยความอ่อนโยน ไม่ได้เหี่ยวเฉาตามสังขารที่กลายเป็นมนุษย์ผีดิบไปแล้ว

คาริล

องครักษ์ที่มีฐานะเป็นสหายคนสนิทของเจ้าชาย ความกะล่อนเจ้าเล่ห์ของเขาไม่เคยยอมศิโรราบให้ใคร และเขาก็ยังหวังถึงปาฏิหาริย์ที่จะกลับมามีเลือดเนื้อเฉกเช่นมนุษย์อีกครั้ง

เซย์เต้

องครักษ์ที่มีฐานะเป็นสหายคนสนิทของเจ้าชาย ใบหน้าดุราวกับขมวดคิ้วอยู่ตลอดเวลานั่นแหละคือคาแร็กเตอร์ของเขาเลย พูดน้อยสงวนคำแต่มักจะตวัดตาดุแทนการด่าใครเห็นเป็นต้องหวั่นกลัว แต่ยกเว้นเธอคนนั้น

อาคิวว์

องครักษ์ที่มีฐานะเป็นสหายคนสนิทของเจ้าชาย หัวใจของเขาเต็มไปด้วยความรัก ความหวัง และการรอคอยแม้จะเป็นเพียงแสงที่ริบหรี่แทบจะดับลงแม้ยามหายใจลดอย่างรวยริน แต่เขาก็ยังจะหวังและเฝ้ามองเธอต่อไปอย่างเดียวดาย

อลิซ

มีคนเปรียบเธอเป็นบุปผายามแรกแย้ม รอยยิ้มของเธอมีเสน่ห์จนทำให้ใครๆ อยากมองค้างอยู่เช่นนั้น แต่เธอก็แสบซนยึดถือในความคิดของตนเองเป็นใหญ่ กล้าได้กล้าเสียแม้สิ่งนั้นมันอาจจะแลกมาด้วยชีวิตของเธอก็ตาม

 เรเชล

เธอมีหุ่นสวยเพรียวบางราวกับนางแบบที่รักษารูปร่างตัวเองเป็นอย่างดี ชอบคิดว่าตัวเองสวยเซ็กซี่บางทีก็มักจะโปรยเสน่ห์ไปทั่ว แต่จริงๆ แล้วอ่อนหัดในเรื่องพวกนี้นัก เป็นคู่ปรับกับเรเดียนแต่ก็กอดคอกันกลมเกลียวในยามที่ภัยมาเยือน

เรเดียน 

กุลสตรีคืออะไรเธอสะกดไม่เป็นหรอก สวยแต่แสบชอบคิดชอบทำในสิ่งที่นำความเดือดร้อนมาให้หมู่คณะเสมอ แต่หัวใจข้างในตรงข้ามอย่างสิ้นเชิงกับภายนอกที่แสดงออกมา เธอยังร่ำเรียกหาความรักและอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อ

เมญาลิน

ความสวยที่ซ่อนอยู่ภายใต้กรอบแว่นตา และความลับบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในใจของเธอ บทบาทของเมญาลินยากนักที่ใครจะหยั่งถึง ยกเว้นคนนั้นคนเดียว

ติดตามการอัพเดตนิยายได้ที่นี่
อีกทั้งสามารถทวงเข้ามาได้ตล๊อดตลอด อิอิ ^^

เพิ่งเปิดเพจใหม่ยังไงก็จิ้มๆ กันเลยนะจ๊ะ