นิยาย พระเอก บอกเลิก นางเอก ธัญ วลัย

​

กรุ๊งกริ๊ง!

เสียงกระดิ่งที่ห้อยอยู่ที่ประตูดังขึ้นเมื่อฉันผลักประตูของร้านการแฟให้เปิดออก

"ที่รัก"

ฉันมองไปตามเสียงทุ่มที่เอ่ยเรียกก็เห็นร่างสูงของ 'พี' แฟนของฉันที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะก่อนแล้ว พี่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับ 'ไฟ' เพื่อนสนิทของฉัน และเพราะแบบนี้เราสองคนเลยรู้จักกันก่อนที่เขาจะเข้ามาจีบฉันและเราก็ตกลงเป็นแฟนกัน เขาอายุน้อยกว่าฉันปีนึงได้ ฉันกับพีคบกันมาปีนี้เป็นปีที่เจ็ดแล้วมั้ง และมันเป็นปีที่เราทะเลาะกันบ่อยที่สุด วัน ๆ นึงทะเลาะกันไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม ยิ่งคุยกันไม่รู้เรื่องยิ่งทะเลาะกัน พอยิ่งทะเลาะกันก็ยิ่งเบื่อกันเข้าไปใหญ่ สงสัยเรื่องอาถรรพ์เลขเจ็ดจะเป็นจริงซะแล้วมั้ง

"รอนานรึป่าว ? "

ฉันถามเขาพร้อมกับทิ้งตัวลงนั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม ร้านกาแฟที่เรามาค่อนข้างเงียบและเป็นส่วนตัว เหมาะมากที่ฉันจะเอ่ยเรื่องนั้นวันนี้เลย

"ไม่นาน ผมสั่งกาแฟดำให้คุณแล้ว"

"ขอบคุณค่ะ"

"คุณดูเหนื่อย ๆ นะวันนี้"

"เรื่องงานมีปัญหานิดหน่อย เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า คุณนัดฉันออกมามีเรื่องอะไรรึป่าว ? "

".........คุณคงจะรู้สึกเหมือนกันใช่ไหมว่าช่วงนี้เราทะเลาะกันบ่อยแค่ไหน พอทะเลาะกันทีก็ไม่มีใครง้อใคร แถมแต่ละคนก็งานยุ่งจนแทบจะมีเวลามาเจอกัน......... "

"............"

ฉันเงียบตั้งใจฟังในสิ่งที่เขาจะพูดออกมา เพียงแค่เขาเอ่ยปากออกมาด้วยหน้าตาที่ดูจะติดไปทางจริงจังทั้ง ๆ ที่บุคคลิกเขาปกติจะเป็นคนขี้เล่น ๆ มากกว่า เห็นแบบนี้ฉันก็เดาได้แล้วว่าต้องเป็นเรื่องเดียวกันกับที่ฉันคิด เขาเริ่มพูดออกมาก่อนแบบนี้มันก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องพูดเอง แถมฉันยังไม่ผิดด้วยเพราะฉันไม่ได้เริ่มก่อน

"ผมกลัวว่าถ้าเราดันทุรังที่จะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่มีการเปลี่ยนแปลงตัวเองหรือว่าปรับตัวเข้าหากันแม้แต่ความเป็นเพื่อนของเราก็จะไม่เหลือ ผมว่าเราลองห่างกันสักพักแล้วทบทวนตัวเองเงียบ ๆ คนเดียวดีไหมว่าจะเอายังไงกับเรื่องของเรา ? "

พี่มองหน้าฉันอย่างรู้สึกผิดที่เขาพูดแบบนี้ออกมา แน่นอนว่าเขาก็คงกลัวว่าฉันจะเสียใจ แต่เปล่าเลย ฉันเองก็คิดเหมือนกันกับเขานั้นแหละ

"ไม่ดี ทำไมต้องห่าง ? "

"ผมขอโทษนะ ผมไม่ได้อยากจะพูดแบบนี้ให้คุณเสียใจหรอก แต่เราแค่ลองห่างกัน........ "

"ไม่ต้องห่าง พูดคำนั้นออกมา คำที่นายอยากจะพูด"

"เอ่อ..... ผมพูดหมดแล้ว....... "

เหงื่อที่ผุดขึ้นมาที่ข้างขมับของเขาทำให้ฉันรู้ว่าเขาคงจะอึดอัดใจแค่ไหนที่ตัวเองไม่กล้าพูดมันออกมา

"นายยังไม่ได้พูดมัน พูดออกมาสิ พูดกับฉันถึงสิ่งที่นายต้องการ"

"คือผม...... ผมไม่......"

"พูด!"

"เราเลิกกันเถอะ!!"

เสียงทุ่มที่เผลอตัวตะโกนออกมาเพราะถูกฉันกดดันเรียกสายตาหลายคู่ที่อยู่ในร้านให้หันมามองที่โต๊ะเราอย่างสนใจ แน่สิ การเผือกเรื่องของคนอื่นเป็นงานถนัดของใครหลาย ๆ คนนิ

"นายพูดเองนะ......ตกลง เราเลิกกัน มีแค่นี้ใช่ไหม งั้นฉันกลับ"

"เดี๋ยวสิ.... คุณไม่โกรธผมหรอ ? "

พีถามฉันอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นอาการที่นิ่งสงบของฉันเมื่อถูกเขาบอกเลิกแบบนั้น แน่นอนว่าถ้าเป็นคนปกติก็ต้องร้องไห้ฟูมฟายหรือไม่ก็อาจจะทะเลาะกัน แต่มันไม่ใช่กันฉันที่อยากจะเลิกกันเขาพอดีไง

"ไม่โกรธ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันก็ดีแล้ว ฉันพอใจมาก ไม่ต้องกลัวว่าจะทำฉันเสียใจอะไร เพราะมันไม่มีทางเกิดขึ้น"

"จริงหรอ เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม ? "

"ได้สิ แต่ตอบฉันมาคำถามนึง...... ที่บอกเลิกฉันเนี้ยเป็นเพราะนายมีใครใหม่รึป่าว ? "

"ผมไม่ได้มีใคร"

"งั้นก็ดี ฉันคงรู้สึกไม่ดีถ้านายแอบคบใครลับหลังฉันหรือว่าไปแอบชอบใครเข้าจนถึงขั้นต้องรีบแจ้นมาบอกเลิกฉันเพราะถ้าเป็นอย่างนั้นมันจะทำให้ฉันนอยและเศร้ามากที่ตัวเองสวยไม่พอรั้งใครไม่อยู่"

"ผมก็รู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงที่มหัศจรรย์และแปลก แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ คุณรู้ไหมว่าผมเครียดแค่ไหนที่จะต้องมาบอกเลิกคุณน่ะ ฟู่วว~ โล่งอกเลยตอนนี้ (^_^) "

"ทั้งสวยทั้งแปลกแบบฉันมีหนึ่งเดียวในโลกนะ แล้วอย่ามาเสียใจที่หลังล่ะที่เป็นคนบอกเลิกฉันก่อน (o_<) "

"พี่ไทป์" เสียงแนนเรียกผม

"มีอะไร " ตอนนี้โมโห ไม่อยากคุย

" แนนว่า เราควรพอดีมั่ย "

" แนนเหนื่อยที่ต้องวิ่งตามพี่แล้ว " เธอพูดแบบนี้

หมายความว่าไง แล้วอะไรที่บอกว่าพอ

" หมายความว่าไง " ผมถามกลับไปด้วยน้ำเสียงกดดัน

" เลิกดีป่ะ แนนเหนื่อย " อ่อ ! เลิก เลิกหรอวะ แม่ง

จากที่อารมณ์เสียอยู่แล้ว ยิ่งหนักขึ้นไปอีก

"ที่ขอเลิกไม่ใช่เพราะเธอเหนื่อยหรอก "

"เธอจะมีผัวใหม่ต่างหาก ใช่มัย"

"      " เหอะ ! เงียบ เงียบนี่คือ 

" ตอบสิ " ผมย้ำกลับไปอีก แล้วค่อยๆเดินเข้าไปหาเธอ

เธอเดินถอยหลังไปทีละก้าว จนแผ่นหลังติดกับผนังห้อง

หึ หมดทางหนีแล้วสินะ

" แล้วที่พี่ไปนอนกับผู้หญิงอื่น แนนไม่เคยว่าพี่เลยนะ "

เธอตอบกลับด้วยแววตาที่แข็งกร้าว ไม่กลัวผมเลยสินะ

"ถ้าไม่อยากให้ฉันไปนอนกับคนอื่น เธอก้อนอนกับฉันสิ "

"        "

" ให้ไม่ได้ เธอจะมาเรียกร้องเอาอะไร "

" ทำไมพี่เลวแบบนี้ " เลวหรอ เธอด่าผมว่าเลวหรอ

ได้ เดียวจะได้รู้ เลวจริงเป็นยังไง

" ไหนๆ ก้อจะเลิกแล้ว ส่งท้ายหน่อยเป็นไง"

จบคำพูด ผมก้อก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากแนนทันที

Part Nan

" อื้อ " ฉันพยายามผลักพี่ไทป์ออกไป

แต่พี่ไทป์ดูไม่สะทกสะท้านอะไรเลย

เขายังกดจูบลงมาอย่างรุนแรงต่อเนื่อง

ในจังหวะที่เขาถอนริมฝีปากออก ฉันต้องรีบ

สูดอากาศเข้าปอดทันที พี่ไทป์ไม่เคยที่จะ

จูบฉันรุนแรงขนาดนี้ ฉันรู้สึกเหมือนริมฝีปาก

กำลังบวมเจ่อ จากจูบที่เร่าร้อนเมื่อกี้นี้

ทว่า ฉันต้องสดุ้งขึ้นอีกครั้งเมื่อพี่ไทป์

ยกมือขึ้นมากอบกุมหน้าอกของฉัน

ก่อนจะออกแรงบีบอย่างรุนแรง และเขา

ก้อพยายามซุกหน้าลงกับซอกคอของฉัน 

ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดทั่วทั้งลำคอ เมื่อเขาขบเม้ม

ทำรอยเอาไว้

" ปล่อยแนนเดี๋ยวนี้นะ " ฉันตะโกนบอกพี่ไทป์

ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเสียงร้องของฉันด้วยซ้ำ

" ปล่อยแน่ จะปล่อยในตัวเธอทุกหยาดหยดเลย "

พี่ไทป์กระชากชุดนักศึกษาของฉันจนขาดหวิ่น

และเขาก้อรีบกระชากบราเซียตามออกไปทันที

" เลว " ฉันต่อว่าเขา ในขณะที่เขาขบเม้ม

ทำรอยที่หน้าอก

" เออ เลวก้อผัวเธอป่ะวะ "

"ไม่ใช่ อ๊ะ " ฉันครางออกมาด้วยความตกใจ

เมื่อเขาก้มลงดื่มด่ำกับใจกลางทรวงอก

และเขาก้อไม่ปล่อยให้อีกข้างว่างเปล่า

เขาใช้มือขย้ำหน้าอกอีกข้างของฉันจนเจ็บไปหมด

" โอ้ยยยยย " ฉันร้องออกมาเสียงดังเพราะรู้สึกจุก

เพราะพี่ไทป์ผลักฉันลงบนเตียงอย่สงรุนแรง

และเขาก้อกระชากกระโปรงพีทฉันออกไปด้วย

ทั้งตัวฉันตอนนี้เหลือแค่แพนตี้ตัวเดียว

" อึก " ฉันร้องไห้ออกมาอย่างห้ามไม่ได้

ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

จากกันด้วยดีไม่ได้รึไง

" ไม่ต้องบีบน้ำตา ยังไงก้อไม่รอด "

" อุตส่าห์ทนมาตั้งนาน ฉันจะกินเธอไม่ให้เหลือซากเลย "

คนตัวสูงพูดพลางถอดเสื้อผ้าของเขาออกไปด้วย

จนตอนนี้ร่างกายเขาเหลือแค่บอกเซอร์

และเขาก้อขึ้นคร่อมฉันเอาไว้ พี่ไทป์ก้มลงมา

จูบฉันอีกครั้ง มือของเขาก้อบีบหน้าอก

ฉันไปด้วย มือของเขาค่อยๆเลื่อนต่ำลงจนถึง

ขอบแพนตี้ ฉันร้องไห้ น้ำตาเต็มหน้าไปหมด

แววตาเอาจริงของเขาทำให้ฉันกลัว

และแล้วแพนตี้ฉันก้อหลุดออกไปจนได้

ตอนนี้ฉันเปลือยเปล่าทั้งตัว

" อ๊ะ " ฉันร้องออกมาอีกครั้ง เมื่อมีสิ่งแปลกปลอก

ล่วงล้ำเข้ามาในร่างกายฉัน 

" เจ็บ " ถึงมันจะแค่นิ้วก้อเถอะ ก้อฉันยังไม่เคย

กับเรื่องแบบนี้นิ 

" อย่างเกร็ง " เขาบอกแค่นั้น ก่อนจะชักนิ้วเข้าออก

ในร่างกายของฉันอย่างรวดเร็ว รู้สึกว่าร่างกาย

ตัวเองกำลังจะแตก ความรู้สึกล่องลอยนี้คืออะไร

" อ่า " ฉันครางออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่แล้ว

ความรู้สึกจะถึงขอบฟ้าก้อหายวับไปกับตา

เมื่อเขาถอดถอนนิ้วออกไปจากร่างกายฉัน

" เสร็จด้วยนิ้ว ไม่ดีนะที่รัก " 

ใบหน้าของฉันนองไปด้วยน้ำตา 

" กรี๊ดดดดดด เจ็บ ออกไป เอามันออกไป "

ฉันรุู้สึกว่าร่างกายกำลังจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

เมื่อมีสิ่งที่ใหญ่กว่านิ้ว แทรกเข้ามาในร่างกาย

หมดแล้วความภาคภูมิใจของฉัน 

พี่ไทป์ทำลายชีวิตฉันหมดแล้ว

" เอาออกตอนนี้ก้อหักดิบสิยัยบ้า "

" กว่าจะเข้าได้ "

" อย่าเกร็ง ฉันก้อเจ็บ ขยับไม่ได้แล้วเนี่ย "

พี่ไทป์จับขาของฉันอ้าออกให้กว้างขึ้นกว่าเดิม.

จากนั้นเขาก้อเริ่มขยับสะโพกเข้าออก

จากจังหวะเนิบนาบ แปรเปลี่ยนเป็นขยับเร็วขึ้น

" อ๊ะ .เบาๆ   แนนเจ็บ " 

" อ่า แน่นชิบ " เสียงเนื้อกระทบเนื้อ 

เสียงเตียงกระทบกับพนังห้องยังดัง

กระทบอยู่ในโสตประสาทของฉัน

ทำให้ฉันร้องไห้หนักขึ้นไปอีก

" ฉันนึกว่าเธอผ่านมาเยอะแล้วซะอีก "

" ที่ไหนได้ ยังเก็บซิงไว้รอฉันนี่เอง "

" อ่า ฉันจะเลิกกับพี่ ฉันเกลียด อ๊ะ "

พอได้ยินคำพูดของฉัน เขาก้อขยับสะโพก

รุนแรงขึ้นไปอีก เจ็บจะตายอยู่แล้ว

" เลิกหรอ ถ้าฉันยังไม่ตายเธอก้อไปไหนไม่ได้หรอก "

" ทนอยู่กับคนที่เธอเกลียดแบบนี้แหละ "

" อ๊ะ .อ่า กรี๊ดดดดดดด " ฉันกรีดร้องอย่างสุดเสียง

เมื่อร่างกายพบกับความรู้สึกที่ไม่เคยเจอมาก่อน

แบบนี้สินะ ที่เขาเรียกว่าถึงจุดสูงสุด ของเซ็กส์

พี่ไทป์กระหน่ำสะโพกเข้าหาฉันอีกรัวๆ

จนร่างกายเขากระตุกเกร็ง จากนั้นฉันก็

รู้สึกอุ่นวาบที่ช่องท้อง พี่ไทป์ไม่ป้องกัน

เขายังย่ำยีศักดิ์ศรีฉันด้วยการหลังในอีก

ฮึก ฮึก เลว ฉันได้แต่สะอื้นอยู่อย่างนั้น

" หึ ! เป็นครั้งแรกที่เยียมยอดเลยใช่มั่ย " 

เขาถามด้วยแววตาเย้ยหยัน

" เกลียด " จากนั้นแววตาของเขา

ก็แข็งกร้าวขึ้นมาทันทีที่ฉันพูดจบ

"เออดี ! อยู่กันแบบเกลียดไนี่แหละ " 

"     "

" หึ คืนนี้ยังอีกยาวไกล ถ้าฟ้าไม่เหลือง

อย่าหวังว่าจะได้นอน "

แล้วเขาก้อเริ่มขยับสะโพกขึ้นอีกครั้ง

ฉันได้แต่นอนร้องไห้อยู่ใต้ร่างเขาตลอดทั้งคืน

เจ็บ บอกเลย ฉันเจ็บที่ตัวเองยังรักเขาอยู่แบบนี้

อ่าส์

.........................

TAIK   จบไปสำหรับ nc ปาดเหงื่อแปบ

ติชมได้นะ ไม่เคยแต่งเอ็นซีเลย

อันนี้ถือว่าเป็นครั้งแรก ตอนนี้แลดูยาว 555

เห็นแต่คนเข้ามาดู ไม่เห็นมีคนเม้นเลย

เม้นหน่อยนร้า อย่าเป็นนักอ่านเงากัน

เค้าจะได้เอาคำติชม มาปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น

เจอกันตอนหน้าค่ะ !