เปิด/ปิดแถบข้าง
ค้นหา
เครื่องมือส่วนตัว
สร้างบัญชี
เข้าสู่ระบบ
หน้าสำหรับผู้แก้ไขที่ออกจากระบบ
เรียนรู้เพิ่มเติม
การนำทาง
- หน้าหลัก
- ถามคำถาม
- เหตุการณ์ปัจจุบัน
- สุ่มบทความ
- เกี่ยวกับวิกิพีเดีย
- ติดต่อเรา
- บริจาคให้วิกิพีเดีย
มีส่วนร่วม
- คำอธิบาย
- เริ่มต้นเขียน
- ศาลาประชาคม
- เปลี่ยนแปลงล่าสุด
- ดิสคอร์ด
เครื่องมือ
- หน้าที่ลิงก์มา
- การเปลี่ยนแปลงที่เกี่ยวโยง
- อัปโหลดไฟล์
- หน้าพิเศษ
- ลิงก์ถาวร
- สารสนเทศหน้า
- อ้างอิงบทความนี้
- สิ่งนี้ใน วิกิสนเทศ
พิมพ์/ส่งออก
- สร้างหนังสือ
- ดาวน์โหลดเป็น PDF
- รุ่นพร้อมพิมพ์
ภาษา
ลิงก์ข้ามไปยังรุ่นภาษาอื่นของบทความนี้ถูกย้ายไปด้านบนแล้วที่ทางขวาของชื่อหน้า
ไปด้านบน
ไตรสิกขา
6 ภาษา
- English
- Magyar
- 日本語
- Slovenčina
- Tiếng Việt
- 中文
แก้ไขลิงก์
ไทย
เพิ่มเติม
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
| บทความนี้ไม่มีการอ้างอิงจากแหล่งที่มาใด กรุณาช่วยปรับปรุงบทความนี้ โดยเพิ่มการอ้างอิงแหล่งที่มาที่น่าเชื่อถือ เนื้อความที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกคัดค้านหรือลบออก (ตุลาคม 2564)
(เรียนรู้ว่าจะนำสารแม่แบบนี้ออกได้อย่างไรและเมื่อไร)
|
ส่วนหนึ่งของ
|
ศาสนาพุทธ
|
ประวัติ - เส้นเวลา
- พระโคตมพุทธเจ้า
- พุทธศาสนาก่อนแบ่งนิกาย
- การสังคายนา
- การเผยแผ่ศาสนาพุทธผ่านเส้นทางสายไหม
- การเสื่อมถอยในอนุทวีปอินเดีย
- ชาวพุทธยุคหลัง
- พุทธศาสนาสมัยใหม่
|
- อริยสัจ
4
- มรรคมีองค์แปด
- ขันธ์ 5
- อนิจจัง
- ทุกข์
- อนัตตา
- ปฏิจจสมุปบาท
- มัชฌิมาปฏิปทา
- สุญตา
- ศีลธรรม
- กรรม
- การเกิดใหม่
- สังสารวัฏ
- จักรวาลวิทยา
|
คัมภีร์ - พุทธพจน์
- ตำราพุทธศาสนาช่วงต้น
- พระไตรปิฎก
- พระสูตรมหายาน
- ภาษาบาลี
- ภาษาทิเบต
- ภาษาจีน
|
การปฏิบัติ - ไตรสรณคมน์
- เส้นทางสู่การปลดปล่อยในศาสนาพุทธ
- เบญจศีล
- บารมี
- การทำสมาธิ
- เหตุผลทางปรัชญา
- การบูชา
- การทำบุญ
- อนุสสติ 10
- การมีสติ
- ปัญญา
- พรหมวิหาร 4
- โพธิปักขิยธรรม 37
- อรัญวาสี
- คฤหัสถ์
- บทสวดมนต์
- การแสวงบุญ
- ลัทธิมังสวิรัติ
|
นิพพาน - การตรัสรู้
- อริยบุคคล
- พระอรหันต์
- พระปัจเจกพุทธเจ้า
- พระโพธิสัตว์
- พระพุทธเจ้า
|
ธรรมเนียม - เถรวาท
- พระบาลี
- มหายาน
- หีนยาน
- แบบจีน
- วัชรยาน
- แบบทิเบต
- นวยาน
- แบบเนวาร
|
ศาสนาพุทธในแต่ละประเทศ - ภูฏาน
- กัมพูชา
- จีน
- อินเดีย
- ญี่ปุ่น
- เกาหลี
- ลาว
- มองโกเลีย
- พม่า
- รัสเซีย
- ศรีลังกา
- ไต้หวัน
- ไทย
- ทิเบต
- เวียดนาม
|
- โครงเรื่อง
-
สถานีย่อยศาสนา
|
|
ไตรสิกขา แปลว่า สิกขา 3 หมายถึงข้อสำหรับศึกษา, การศึกษาข้อปฏิบัติที่พึงศึกษา, การฝึกฝนอบรมตนในเรื่องที่พึงศึกษา 3 อย่างคือ
- อธิสีลสิกขา คือศึกษาเรื่องศีล อบรมปฏิบัติให้ถูกต้องดีงาม ให้ถูกต้องตามหลักจุลศีล มัชฌิมศีล และมหาศีล ตลอดถึงปฏิบัติอยู่ในหลัก มัชฌิมศีล และมหาศีล
ตลอดถึงปฏิบัติอยู่ในหลักอินทรียสังวร
สติสัมปชัญญะ และสันโดษ
- อธิจิตตสิกขา คือศึกษาเรื่องจิต
อบรมจิตให้สงบมั่นคงเป็นสมาธิ
ได้แก่การบำเพ็ญสมถกรรมฐานของผู้สมบูรณ์ด้วยอริยศีลขันธ์จนได้บรรลุฌาน 4
- อธิปัญญาสิกขา คือศึกษาเรื่องปัญญาอบรมตนให้เกิดปัญญาแจ่มแจ้ง
ได้แก่การบำเพ็ญวิปัสสนากรรมฐานได้ฌานแล้วจนได้บรรลุวิชชา 8
คือเป็นพระอรหันต์หรืออืกชื่อคืออรหันต์พุทธ
เข้าถึงจาก "//th.wikipedia.org/w/index.php?title=ไตรสิกขา&oldid=10387911"
หมวดหมู่:
- บทความที่ขาดแหล่งอ้างอิงตั้งแต่ตุลาคม 2564
- ศาสนาพุทธ
หมวดหมู่ที่ซ่อนอยู่:
- Articles with invalid date parameter in template
- บทความทั้งหมดที่ขาดแหล่งอ้างอิง
การศึกษาตามความหมายในพระพุทธศาสนา คืออะไร *
การศึกษาในทัศนะของพระพุทธศาสนา คือ การศึกษาช่วยให้คนพัฒนาชีวิตที่ดีงาม มี ส่วนร่วมในการสร้างสรรค์โอกาสสังคมการศึกษาที่สร้างคนให้เป็นบัณฑิต แต่ยังมุ่งหวังที่จะให้ผู้ ศึกษาได้รับคุณค่าของการศึกษาที่แท้จริงทั้งภายในและภายนอกคือการพัฒนากายกับจิต ระบบ การศึกษาของพุทธศาสนาได้เริ่มพัฒนาผู้ศึกษาจากระดับพื้นฐานคือมุ่งแก้ปัญหา ...
ข้อใดเป็นความหมายของผู้มีคุณลักษณะสำเร็จการศึกษาตามแนวทางของพระพุทธศาสนา
ผู้ที่ได้รับการศึกษาตามแบบพุทธ จะมีลักษณะเด่น คือ มีคุณธรรม ๒ ประการประจำตน ๑. มีปัญญา ซึ่งเกิดพร้อมกับการสิ้นอวิชชา ๒. มีกรุณา ซึ่งเป็นแรงเร้าในการกระทำในการดำรงชีวิต จะมีลักษณะ ๒ คือ อัตตัตถะ การบรรลุถึงประโยชน์ตน ฝึกตนเองได้ดี (ปัญญา)
ข้อใดเป็นปัญญาสิกขาตามหลักพระพุทธศาสนา
๑. ปัญญาสิกขา คือความรู้ความเข้าใจในหลักการเป้าหมาย เหตุผล วิธีการต่างๆ รู้ทุกอย่างเท่าที่จำเป็นปัญญาขั้นนี้ไม่ใช่ปัญญาขั้นลึกซึ้ง แต่เป็นปัญญาขั้นพื้นฐานที่ต้องทราบก่อน สมมติว่าเราจะพัฒนาอะไรสักอย่าง เราต้องรู้ก่อนว่าพัฒนาไปทำไม เป้าหมายเป็นอย่างไรและวิธีการพัฒนาจะทำอย่างไร
ข้อใดเป็นความหมายของหลักธรรม สันตุฏฐี
คำว่าสันโดษ มาจากคำภาษาบาลีว่า สันตุฏฐี หมายถึง ความยินดี ความพอใจ ด้วยวัตถุปัจจัยซึ่งเกิด จากภายนอก รวมถึง การมีความสุข ความพอใจ ซึ่งเกิดจากภายใน ลักษณะของความสันโดษคือ มีความยินดี ตามมี ยินดีตามได้ ยินดีตามกำลัง สันโดษมีประโยชน์ต่อบรรพชิตในฐานะที่ดำรงพระวินัย ในฐานะที่เป็น อริยวงศ์ 4 และในฐานะที่เป็นนาถกรณธรรม ซึ่ง ...