โครงสร้างของโปรแกรมภาษา c# ส่วนใดทำหน้าที่กำหนดขอบเขตให้กับคลาสต่าง ๆ

โครงสร้างพื้นฐานของภาษาซี

ส่วนประกอบของโปรแกรมภาษาซี จะมีลักษณะที่เหมือนกัน แต่อาจจะแบ่งหรือกำหนดเป็นส่วนย่อยที่เรียกชื่อต่างกันไป
ในที่นี้จะขอแบ่งโครงสร้างพื้นฐานของภาษาซีออกเป็น 3 ส่วน ดังนี้

…..ส่วนที่ 1 ส่วนหัวโปรแกรม (#header)
เป็นส่วนแรกของโปรแกรมภาษาซีที่กำหนดไว้ก่อนที่จะมีการประมวลผลในโปรแกรมเรียกว่า
พรีโพรเซสเซอร์(Preprocessor) เพื่ออ้างถึงไฟล์บางไฟล์ที่ไม่มีอยู่ในโปรแกรมที่ผู้เขียนโปรแกรมเขียนขึ้นโดยที่จะต้องนำไฟล์เฮดเดอร์
(#header)นั้นมารวมกับไฟล์ที่เขียนขึ้นเอง ใน

โปรแกรมภาษาซีที่ใช้งานจริงอาจจะมีการเรียกใช้ไฟล์เฮดเดอร์มากกว่า 1 ไฟล์
ส่วนใหญ่ไฟล์เฮดเดอร์จะเกี่ยวกับฟังก์ชันของการจัดการ เช่นฟังก์ชันที่เกี่ยวกับการรับและแสดงผลข้อมูล หรือด้านกราฟิก เป็นต้น
ดังนั้นส่วนหัวโปรแกรมนี้จึงเป็นส่วนที่ระบุให้ซีคอมไพเลอร์เตรียมการทำงานที่กำหนดในส่วนนี้ไว้ โดยหน้าคำสั่งจะมีเครื่องหมาย # เช่น
# include <stdio.h>
เป็นการระบุให้นำไฟล์ stdio.h มารวมกับไฟล์ที่เขียนขึ้นนี้ เพื่อที่จะสามารถใช้คำสั่งที่อยู่ในไฟล์นี้มาใช้งานได้
#define start  10
เป็นการกำหนดค่าคงที่ให้กับตัวแปร start โดยให้มีค่าเป็น 10
คำสั่ง #include เรียกว่า คอมไพล์เลอร์ไดเรคทีพ(Com

piler directive)
เป็นคำสั่งพิเศษสำหรับช่วยในการคอมไพล์โปรแกรมภาษาซี คำสั่งนี้เรียกมาจากส่วนอื่น จึงไม่ต้องลงท้ายด้วยเครื่องหมาย Semicolon
( ; ) แต่ต้องเขียนติดกัน ห้ามเว้นวรรคระหว่าง # กับ คำสั่ง

…..ส่วนที่ 2 ส่วนประกาศตัวแปร (declaration)
ส่วนนี้เป็นการกำหนดชนิดของข้อมูลที่ต้องการใช้ในโปรแกรม ปกติจะอยู่ที่ส่วนต้นของฟังก์ชัน ซึ่งจะอยู่ก่อนคำสั่งอื่น ๆ
ตัวอย่างของการประกาศตัวแปร เช่น
int  num;
หมายถึง การกำหนดตัวแปรชื่อ num ให้เป็นตัวแปรชนิดเลขจำนวนเต็ม (integer) เช่น  2 , 5 , 1001 … เป็นต้น
float  score;
หมายถึง การกำหนดว่าตัวแปร score เป็นข้อมูลชนิดเลขมีจุดทศนิยม (floating point)ซึ่งอาจมีค่า 0.23, 1.34 , 13.04 ,
-21.002 , …. เป็นต้น

…..ส่วนที่ 3 ส่วนของตัวโปรแกรม (Body )
ส่วนนี้จะต้องเริ่มต้นด้วยฟังก์ชันmain ( ) แล้วใส่เครื่องหมายกำหนดขอบเขตเริ่มต้นของตัวโปรแกรมคือ
{ หลังจาก   นั้นใส่คำสั่งหรือฟังก์ชันต่าง ๆ โดยแต่ละคำสั่งหรือฟังก์ชันนั้น ๆ จะต้องปิดด้วยเครื่องหมาย ;   เมื่อต้องการ
จบโปรแกรมให้ใส่เครื่องหมาย  }   ปิดท้าย ในส่วนของตัวโปรแกรมนี้ส่วนใหญ่จะประกอบกด้วยฟังก์ชันที่ทำหน้าที่ในการรับข้อมูล
ส่วนของการกำหนดค่าหรือคำนวณ และฟังก์ชัน

ที่ใช้ในการแสดงผลข้อมูล
หรืออาจจะเป็นฟังก์ชันย่อยที่เขียนขึ้นภายในเครื่อ’

หมายวงเล็บปีกกา {  }ที่เรียกว่า บล๊อก ซ้อนอยู่ภายในอีกชั้นหนึ่งก้ได้

เครื่องหมายต่าง ๆ ที่ควรทำความเข้าใจ

{ }      – เป็นตัวกำหนดขอบเขตหรือบล็อกของฟังก์ชัน
( )       – เป็นการระบุตัวผ่านค่าหรืออาร์กิวเมนต์ให้กับฟังก์ชัน
ถ้าภายในวงเล็บไม่มีข้อความใด ๆ แสดงว่าไม่มีตัวผ่านค่าที่ต้องการระบุสำหรับฟังก์ชันนั้น ๆ
/*…*/ – เป็นการกำหนด comment หรือข้อความ ที่ไม่ต้องการให้คอมไพเลอร์ปฏิบัติงาน ซึ่งข้อความที่อยู่ภายใน
เครื่องหมายนี้จะถือว่า ไม่ใช่คำสั่งปฏิบัติงาน