หลังจากที่ยืนมองรถของนพคุณเคลื่อนออกไปพ้นแล้วพิณสายจึงเดินกลับเข้าไปในบ้าน แต่ไม่ทันไรก็มีเสียงแม่บ้านวิ่งมาบอกเธอที่กำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่หลังบ้านด้วยท่าทางตกอกตกใจ
“คุณหนูคะคุณหนู มีใครก็ไม่รู้เข้ามาในบ้านเรา เขาบอกว่า...”
“พิณสาย นังกากี”
ไม่ทันที่แม่บ้านจะได้รายงานเจ้าของบ้านจบก็มีเสียงเหี้ยมเรียกชื่อเธอดังขึ้นมาพร้อมกับต่อท้ายด้วยสรรพนามที่เขาตั้งให้เธอใหม่ที่ไม่น่าฟังนัก หญิงสาวจึงหันกลับไปมองตามเสียงเรียกนั้นอย่างตกใจ
เมื่อเห็นชัดแล้วว่าเสียงที่เรียกเธอนั้นเป็นใคร พิณสายถึงกับยืนนิ่งตัวแข็งทื่อดวงตาคู่สวยจ้องมองไปที่ร่างสูงใหญ่ที่ดูจะคุ้นตานั้นอย่างคาดไม่ถึง เป็นเขา เขาจริงๆด้วย เขามาที่นี่ได้ยังไง เช่นเดียวกันกับชายหนุ่มที่ตอนนี้นัยน์ตาคู่คมก็จ้องมองร่างของเธอนั้นไม่วางตาเช่นกันแถมในดวงตานั้นยังฉายแววอำมหิตออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ออกไปนะ เข้ามาในบ้านได้ยังไง”
เมื่อตั้งสติได้ เธอก็รีบเอ่ยปากไล่เขาทันที ทำให้อีกฝ่ายกระตุกยิ้มเหี้ยมออกมาก่อนจะเดินเข้าไปหาตัวเธอพร้อมกับโน้มใบหน้าคมที่เต็มไปด้วยหนวดเครายาวเฟื้อยเข้าไปหา
“หึ พอได้ผัวใหม่แล้วลืมผัวเก่าไปเลยนะ”
“พูดบ้าอะไรของคุณ ออกไปจากบ้านฉันนะ ออกไป”
พิณสายขยับกายถอยห่างปากบางยังคงเอ่ยไล่เขาซ้ำๆ
“ไปแน่ แต่เธอต้องไปกับฉันด้วย”
ชัชวาลก้าวเท้าเข้ามาฉุดกระชากแขนหญิงสาวให้เดินออกไปกับเขา
“พี่เพ็ญจะไปโทรแจ้งตำรวจค่ะคุณหนู”
แม่บ้านเห็นท่าไม่ดีเอ่ยบอกหญิงสาวก่อนที่สองขาจะรีบวิ่งไปยังโทรศัพท์
“คุณนายช่วยด้วยค่ะ ช่วยคุณหนูด้วย”
เป็นจังหวะที่สายใจกลับมาจากที่วัดพอดี
“นี่จะทำอะไรลูกฉัน ปล่อยมือลูกฉันเดี๋ยวนี้นะ”
สายใจรีบปรี่เข้ามาช่วยลูกสาวของตัวเองทันที
“ผมไม่ได้จะทำอะไรลูกสาวคุณ แต่ผมจะพาเมียผมกลับไป”
ชัชวาลหันมาจ้องหน้านางสายใจพร้อมกับประกาศกร้าวให้รู้
“ไม่นะแม่ หนูไม่ไป หนูไปกลับไปกับเขาแล้ว เขาทำร้ายหนู หนูไม่กลับไปที่นั่นอีกแล้วแม่ช่วยหนูด้วย”
พิณสายมองหน้าผู้เป็นแม่พร้อมกับร้องขอความช่วยเหลือ
“เมียเหรอ หมายความว่ายังไง ใครเมียใคร”
ผู้เป็นแม่ยังคงไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มบอก ก็ไหนว่าลูกสาวของเธอไปเป็นเมียเสี่ยแก่ๆไง แล้วทำไมไอ้ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนโจรที่เขาคิดว่าเป็นลูกน้องของไอ้เสี่ยบ้ากามนั่นถึงมาพูดแบบนี้
“พิณสายเป็นเมียผม และลูกในท้องของพิณสายก็เป็นลูกผม ตอนนี้ผมจะมาพาเมียผมกลับแล้ว”
ชัชวาลย้ำชัดในสถานะของหญิงสาวกับเขาให้สายใจฟังอีกรอบ
“แม่ช่วยหนูด้วย หนูไม่ไป” พิณสายยังคงร้องไห้อ้อนวอนขอให้ผู้เป็นแม่ช่วย
“ปล่อยลูกฉันนะ ฉันไม่ให้ลูกสาวฉันไปโดนทรมานอีกแล้ว ปล่อยสิ”
สายใจเข้ามาช่วยแกะมือหนาใหญ่ที่จับข้อมือสวยของหญิงสาวไว้แน่นพร้อมกับดึงตัวลูกสาวมาหลบข้างหลังตัวเอง ตัวชายหนุ่มจำต้องปล่อยมือหนาออกเพราะเขาไม่อยากจะทำอะไรรุนแรง
“คุณกลับไปได้แล้ว ลูกสาวฉันไม่ต้องการจะไปกับคุณ ถ้าคุณต้องการเงินหนึ่งล้านบาทคุณคืนละก็ ฉันจะไปเอามาให้เดี่ยวนี้ ฉันขอซื้อตัวลูกสาวฉันคืน ฉันจะไม่ยอมให้ลูกของฉันโดนกระทำย่ำยีอีกต่อไปแล้ว”
สายใจเชิดหน้าบอกกับชายหนุ่มเสียงแข็ง ระหว่างที่ทั้งสามคนกำลังอยู่ในสถานการณ์ตึงเครียดกันอยู่ก็มีบุคคลหนึ่งเข้ามาพอดี
“เกิดอะไรขึ้นครับคุณนาย เพ็ญโทรไปบอกผมว่ามีเรื่อง ผมเลยรีบกลับมาดู”
นพคุณขับรถออกไปยังไม่พ้นเขตโครงการบ้านด้วยซ้ำก็ได้รับข่าวจากแม่บ้านของหญิงสาว เขาจึงรีบวนรถกลับมาดูโดยด่วน
“ช่วยไล่ผู้ชายคนนี้ออกไปจากบ้านฉันทีค่ะคุณนพ ช่วยไล่เขาออกไปที”
หญิงสาวเอ่ยปากบอกกับคนที่คิดว่าจะช่วยเธอได้
“ไอ้นี่มันเป็นใคร ผัวใหม่เธอเหรอ คนที่ซื้อบ้านหลังนี้ให้เธออยู่งั้นสิ มิน่าถึงได้ขายบ้านหลังเก่าทิ้ง ที่แท้ก็มีคนมาอุปถัมภ์ไปเลี้ยงดูแล้วนี่เอง”
ชัชวาลหันไปทางนพคุณสายตาคมกริบมองอย่างเอาเรื่องเขาอยากจะเดินเข้าไปต่อยหน้าไอ้ผู้ชายที่ยืนเก็กหล่อคนนี้นัก
“นี่คุณพูดบ้าอะไรของคุณ ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ ถ้าไม่อยากโดนจับ”
“กูไม่ไปเว้ย” ชัชวาลสาวเท้าก้าวเข้ามาหานพคุณอย่างไม่เกรงกลัวมือหนากำเข้าหากันแน่นพร้อมที่จะปล่อยหมัดออกมาเต็มที่ จนพิณสายเห็นท่าไม่ดีจึงต้องรีบเข้ามาขวางหน้าเขาไว้
“อย่าทำอะไรคุณนพนะ ออกไปจากบ้านฉันอย่ามาทำตัวอันธพาลแบบนี้ ออกไป”
ชัชวาลเปลี่ยนเป้าหมายจากที่มองหน้านพคุณกลับมาเป็นจ้องมองใบหน้าสวยที่อยู่ตรงหน้าแทน
“นี่เธอกล้าปกป้องชู้รักขนาดนี้เลยเหรอ เธอกล้าปกป้องมันขนาดนี้เลยเหรอ”
ชัชวาลโกรธจัดที่เห็นหญิงสาวกล้าออกตัวปกป้องผู้ชายคนอื่นต่อหน้าเขา ชายหนุ่มกระชากข้อมือสวยของเธอขึ้นพร้อมกับดึงเข้ามาหาตัวอย่างแรงจนร่างเล็กชนเข้ากับร่างคนตัวใหญ่อย่างจัง
“โอ้ย” พิณสายส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บ แต่เขาก็หาได้สนใจไม่
“แกปล่อยคุณหนูเดี่ยวนี้นะ” นพคุณเห็นท่าไม่ดีจึงรีบห้ามไว้ก่อน
“เรื่องของผัวเมีย คนอื่นอย่าสอด” ชัชวาลสวนกลับไปทันที
“นี่คุณปล่อยลูกฉันนะ คุณไม่เห็นหรือไงว่าลูกฉันกำลังท้องอยู่ ทำอะไรรุนแรงเข้าเดี๋ยวก็แท้งออกมาหรอก ปล่อยลูกฉันแล้วมาคุยกันดีๆ”
สายใจเห็นท่าไม่ดีเกรงว่าจะเกิดเหตุรุนแรงขึ้นจึงเข้าปรามเขาอีกแรง
“ฉันขอคุยกับคุณหน่อย”
สายใจเดินเข้ามาหาชายหนุ่มพร้อมเอ่ยปากบอก ชัชวาลปล่อยมือจากหญิงสาวแต่สายตาคมยังคงจ้องมองอย่างอาฆาตไว้ ก่อนจะเดินตามสายใจออกไปหลังบ้าน
“คุณหนูเจ็บมากมั้ยครับ ไปนั่งก่อนนะครับ”
นพคุณเข้าช่วยมาประคองหญิงสาวให้เดินไปนั่งที่โซฟา
| | | | |
“พิณสายเป็นเมียผม ผมจะมาเอาเมียผมกลับ”
ยังไม่ทันที่สายใจจะเอ่ยอะไรชายหนุ่มก็เอ่ยปากบอกถึงวัตถุประสงค์ของเขาก่อนทันที หญิงวัยกลางคนหันมาสบตาชายหนุ่มที่กำลังยืนจ้องหน้าเธออยู่ก่อนเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นว่า
“เรื่องมันเป็นมายังไง คุณต้องเล่าให้ฉันฟังก่อน ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีวันยอมให้ลูกสาวฉันกลับไปกับคุณแน่”
ชัชวาลยังยืนนิ่ง จ้องหน้าหญิงวัยกลางคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยท่าทางที่เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน สายใจจ้องมองชายหนุ่มกลับพอจะเดาความคิดภายในใจของอีกฝ่ายได้
“ที่ผ่านมาฉันอาจจะเป็นแม่ที่เลวมากกับลูก แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกของฉันจากทุกคนที่จะมาทำร้ายลูกของฉัน”
หญิงวัยกลางคนบอกด้วยสายตามุ่งมั่นตั้งใจ
“พิณสายเป็นเมียผมแล้ว คนที่มาขอซื้อตัวลูกพิณสายไปจากคุณวันนั้นคือผมเอง” ชายหนุ่มยอมสารภาพความจริงกับสายใจ
“แล้วทำไมคุณต้องทำอย่างนั้น”
“เพราะผมสงสารพิณสายที่มีแม่อย่างคุณไง ผมเห็นคุณไปอาละวาดพิณสายที่บาร์ในคืนนั้น ผมอยากช่วยให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้นไม่ต้องมาตกอยู่ในนรกบนดินอย่างนี้”
ชัชวาลก็ชี้แจงเหตุผลของเขาเหมือนกัน เมื่อได้ฟังที่ชายหนุ่มบอกเช่นนั้นสายใจถึงกลับก้มหน้าต่ำลงเมื่อนึกถึงอดีตที่เธอเคยทำไว้กับลูก
“ทีนี้ผมถามคุณบ้างนะ ว่าพวกคุณย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ได้ยังไง ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร ถ้ามันเป็นผัวใหม่ลูกสาวคุณผมจะไปฆ่ามัน”
นัยน์ตาคมเปลี่ยนมาฉายแววอำมหิตจ้องหน้าถามมารดาของหญิงสาว
“ไม่ใช่ ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรกับลูกของฉัน เขาแค่ช่วยพวกเรา”
“ช่วย ช่วยยังไง” ชายหนุ่มรีบถามด้วยความอยากรู้
“เขาเป็นทนายประจำบ้านของคุณหญิงกิมรั้ง ซึ่งมีศักดิ์เป็นย่าของลูกสาวฉัน ฉันแต่งงานกับคุณกำพล ทรัพย์ไพศาลกุล คุณเคยได้ยินนามสกุลที่ดูเหมือนจะยิ่งใหญ่นี้มั้ย ถ้าได้ยินคุณน่าจะรู้นะว่าต้นตระกูลนี้ร่ำรวยขนาดไหน ที่ผ่านมาที่ฉันกับลูกต้องทนทุกข์ทรมานอยู่อย่างงลำบากก็เพราะว่าตอนนี้คุณหญิงกิมรั้งแกยังไม่ยอมรับฉันกับลูก แต่ตอนนี้คุณหญิงกิมรั้งเสียไปแล้ว แต่ก่อนแกจะตายแกได้แบ่งสมบัติให้แก่หลานของแกทุกคน รวมทั้งลูกสาวของฉัน ที่ฉันกับลูกย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะเงินของเราไม่ใช่เพราะให้ใครมาเลี้ยงอย่างที่คุณกล่าวหาลูกสาวฉัน”
สายใจบอกอย่างยาวยืดให้ชายหนุ่มรับรู้ตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำ ชัชวาลพอได้ฟังอย่างนั้นก็ตกใจอยู่ไม่น้อย ที่อยู่ๆหญิงสาวที่เขาบอกว่าไม่มีหัวนอนปลายเท้ากลับกลายมาเป็นหลานสาวของมหาเศรษฐีระดับประเทศไปได้
“ทีนี้คุณก็กลับไปได้แล้วนะ ฉันคิดว่าลูกสาวของฉันคงไม่กลับไปกับคุณหรอก”
“ไม่ ผมไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าจะได้เมียผมกลับไปด้วย”
ชัชวาลยังคงยืนกรานคำเดิม เขามาที่นี่จุดประสงค์เดียวก็เพื่อจะพาเธอกลับไปด้วย ถ้าไม่มีเธอกลับไปเขาก็ไม่กลับ
“ฉันคงยอมให้ลูกสาวของฉันกลับไปโดนรังแกอีกไม่ได้แล้วล่ะ”
ชายหนุ่มก้มหน้านิ่งหลบตาว่าที่แม่ยายเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เขาได้ทำไว้กับเธอ
“แต่เขาก็เป็นเมียผมเหมือนกัน และกำลังท้องลูกของผมด้วย”
เขาเงยหน้าขึ้นพูดออกไปเสียงเบา ชัชวาลและแม่ของหญิงสาวคุยกันอยู่พักใหญ่ก่อนที่สายใจจะเดินเข้ามาหาลูกสาว
“แม่” พิณสายรีบลุกเดินเข้าไปหาทันทีที่เห็นผู้เป็นแม่เดินเข้ามาใกล้
“แม่ไล่เขากลับไปแล้วใช่มั้ยคะ”
หญิงสาวเอ่ยถาม ดวงหน้าสวยจ้องมองอย่างรอคอยคำตอบ แต่ยังไม่ทันที่ผู้เป็นแม่จะเอื้อนเอ่ยคำใดออกมา ร่างสูงใหญ่ของบุคคลหนึ่งก็ก้าวเดินตามเข้ามาในบ้าน เมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาใกล้เธอจึงเบือนหน้าหนีพร้อมกับย่นหน้าใส่ด้วยความไม่พอใจ ผิดกับเขาตอนนี้ที่หน้าตาดูระห้อยมองหญิงสาวอย่างมีความหวัง
“คุณกลับไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันจะคุยกับลูกเอง”
สายใจมองไปที่ร่างสูงที่ยืนนิ่งอยู่ไม่ห่างจากกันเท่าไหร่นัก ก็เอ่ยปากบอกกับชายหนุ่ม ชัชวาลทำท่าทางอึกอักนัยน์ตาคมจ้องมองไปหาหญิงสาวซึ่งตอนนี้ไม่สนใจเขาเลย ชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจเดินออกจากบ้านไปตามคำที่แม่ยายเขาบอก ชัชวาลเดินออกมาขึ้นรถตัดสินใจกลับไปตั้งหลักที่ไร่ของตัวเองก่อนเพราะเขาไม่ได้เตรียมตัวที่จะมากรุงเทพฯหลายวัน อีกอย่างงานที่ไร่ช่วงนี้ก็เป็นช่วงที่ทิ้งไม่ได้ เขาจำต้องตัดใจไปจากเธอตามที่ได้คุยกับทางแม่ของหญิงสาวไว้แล้วอีกสองวันเขาจะกลับมาใหม่
“ขอบคุณคุณนพคุณมากค่ะที่มาช่วย ตอนนี้ที่บ้านเราไม่มีอะไรแล้ว”
นพคุณรู้ถึงความหมายที่เจ้าของบ้านพูดกับเขา ชายหนุ่มจึงยิ้มให้พร้อมกับเอ่ยปากลากลับ ทีนี้ในบ้านก็เหลือเพียงหญิงสาวกับแม่ของเธอสองคน สายใจมองหน้าลูกสาวคนสวยที่ตอนนี้ดวงตาคู่สวยของลูกสาวตัวเองมีน้ำใสๆเอ่อล้นออกมาอาบเต็มสองแก้มนวล
“พิณสาย” สายใจเอ่ยเรียกลูกสาวอย่างอ่อนโยน
“แม่” หญิงสาวร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดจะกลั้น โผเข้ากอดผู้เป็นแม่ไว้แน่นเช่นเดียวกับสายใจที่ยกมือขึ้นลูบหลังลูกสาวแผ่วเบาอย่างปลอบประโลม
ไร่ภูพิพัฒน์
เป็นเวลาเกือบค่ำที่ชัชวาลขับรถมาถึงไร่ของตัวเอง ชายหนุ่มเดินกลับเข้ามาในบ้านหย่อนกายลงนอนที่โซฟาตัวยาวในห้องรับแขกด้วยใจที่เป็นกังวล ดวงตาคมเหม่อลอยมองขึ้นไปยังฝ้าเพดานเบื้องบน
“อ้าว ตาช้างไหนบอกไปตามเมีย ทำไมกลับมาคนเดียว แล้วแม่นั่นไม่มาด้วยล่ะ”
คุณอัญชลีเดินมาจากหลังบ้านเห็นหลานชายตัวดีนอนเหยียดยาวท่าทางดูเศร้าแบบที่ผู้เป็นป้าไม่เคยเห็นหลานชายเป็นแบบนี้มาก่อน จึงเดินเข้ามาถาม
“คุณป้าครับ” ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามแต่กลับเอ่ยเรียกผู้เป็นป้าแทน
“มีอะไร เป็นอะไรรึเปล่าตาช้าง ทำไมดูท่าทางแปลกๆ”
คุณอัญชลีจับสังเกตในอาการของหลานชายที่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เล็กได้ จึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“คุณป้าเคยได้ยินนามกุล ทรัพย์ไพศาลกุล มั้ยครับ”
ชายหนุ่มหยัดกายลุกนั่งถามผู้เป็นป้า
“รู้จักสิ นามสกุลนี้ดังจะตาย ต้นตระกูลเป็นเขาเป็นเชื้อสายคนจีนนี่ รวยมากเลยนะ ป้าเคยเจอกับคุณหญิงกิมรั้งทายาทรุ่นที่สองของตระกูลนี้อยู่ครั้งหนึ่งตอนไปออกงานการกุศลที่กรุงเทพฯ”
“แล้วป้าพอจะรู้อะไรเกี่ยวกับตระกูลนี้บ้างครับ ช่วยเล่าให้ผมฟังที ผมอยากรู้”
คุณอัญชลีมองหน้าหลานชายก่อนจะบอกต่อไปว่า
“ป้าก็แค่เคยได้ยินคนเขาเล่ามาอีกทีนะว่า คุณหญิงกิมรั้งแกมีลูกชายอยู่คนเดียว แล้วลูกชายของแกก็มีเมียเยอะสาเหตุที่แกยอมให้ลูกชายของแกมีเมียเยอะก็เพราะว่าแกมีแต่หลานสาว ไม่มีหลานชายไว้สืบสกุลเลย แกเลยให้คนหาผู้หญิงมาเป็นเมียลูกชายเพื่อหวังจะให้ผู้หญิงพวกนั้นคลอดลูกชายให้ตระกูลแกไว้สืบสกุล แต่ป้าก็ได้ข่าวว่าคุณหญิงกิมรั้งแกเสียไปแล้วเมื่อสามเดือนก่อนนะ ก่อนตายก็มีคนเมาท์มาอีกว่าแกได้แบ่งมรดกมหาศาลให้แก่หลานๆของแกทุกคนเลยนะ ที่เป็นลูกที่เกิดจากลูกชายของแก แล้วมีอะไรแกถึงได้ถามเรื่องนี้ขึ้นมา”
คุณอัญชลีถามหลายชายกลับอย่างสงสัยเช่นกัน ชายหนุ่มก้มหน้าถอนหายใจออกยาวก่อนจะเงยหน้าบอกกับป้าของตัวเองว่า
“พิณสายครับ เธอก็เป็นหนึ่งในบรรดาหลานสาวคุณหญิงกิมรั้งเหมือนกัน”
“ห๊ะ!” อัญชลียกมือขึ้นทาบอก อ้าปากค้างมองชายหนุ่มอย่างคิดไม่ถึง ชัชวาลพยักหน้าให้กับผู้เป็นป้าเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยขึ้นอีกว่า
“จริงครับ ป้าได้ยินไม่ผิด พิณสายก็เป็นหลานสาวของคุณหญิงกิมรั้งเหมือนกัน แต่เธอเกิดมาเป็นผู้หญิง คุณหญิงเลยไม่ยอมรับ”
ชัชวาลบอกกับผู้เป็นป้าพูดไปตามสิ่งที่เขาคิดบวกกับเรื่องที่ป้าเขาเพิ่งเล่าให้ฟัง
“ผมว่าสาเหตุที่พิณสายต้องออกมาทำงานหาเลี้ยงแม่ของเธอแบบนี้ น่าจะเป็นเพราะตอนนั้นเธอเกิดเป็นผู้หญิง ครอบครัวของคุณหญิงไม่อยากได้หลานสาว จึงไม่ยอมรับเธอกับแม่ จนวันนี้ผมไปเห็นพิณสายมีชีวิตที่ดีขึ้นผมกลับคิดว่า...”
ชายหนุ่มก้มหน้าต่ำไม่สามารถพูดในสิ่งที่ตนเองคิดได้ จนคุณอัญชลีต้องขยับเข้ามานั่งใกล้ๆยกมือขึ้นลูบไหล่ของหลานชายเบาๆ
“ตอนนี้พิณสายกำลังท้องลูกของผมอยู่นะครับป้า ผมจะทำยังไงให้พิณสายกลับมาอยู่กับผมอีก”
ชัชวาลพูดออกมาเสียงเศร้าสองมือยกขึ้นลูบใบหน้าสากของตัวเอง
“เฮ้อ ป้าเองก็ทำไม่ดีกับพิณสายไว้เยอะซะด้วยสิ ก็ใครจะไปคิดว่าชีวิตของพิณสายจะเหมือนนางเอกในละครแบบนี้” คุณอัญชลีก็กลุ้มใจไม่ต่างกับหลานชายเช่นกัน
************************************************
ปล. อย่าลืมเข้าไปกดติดตาม เพจ นะคะ จะมีการแจกหนังสือฟรีตอบแทนแฟนๆด้วยน้าาาา อิอิ คลิกโลด :มนสิกานต์ นิยายรัก
อ่านจบก็เเม้นด้วยเน้อ ไรท์อยากอ่าน อิอิ
ขอบพระคุณอย่างสุดซึ้งคร้าาาาาา