ตอนที่ 3 ปลอมตัว...
เช้าวันต่อมา
" ว่าแล้วเชียว ว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดูคุ้นๆ นี่มันไอ้ผู้ชายทุเรศห้องตรงข้ามนี่เองนี่นา แล้วนี่เราจะปลอมตัวเข้าไปยังไงไม่ให้เค้าจับได้ละเนี่ย " เสียงของพิมพ์มาดา นั่งบ่นกับตัวเองอยู่หน้าจอคอม เมื่อเธอเพิ่งนึกออกว่าริชาร์ด แมคคานี่ คือคนเดียวกับผู้ชายที่ขโมยจูบแรกของเธอไปเมื่อวาน แล้วนี่เธอจะทำยังไงถึงจะเข้าไปหาข่าวได้โดยที่เขาจะไม่จับได้ไปซะก่อนล่ะเนี่ย
" เอาวะ เป็นไงเป็นกัน ไม่ลองก็ไม่รู้ล่ะนะ งานนี้ เราต้องทำให้ได้ " คิดได้ดังนั้น เธอก็ลุกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อแต่งตัวใหม่ไปสมัครงานที่ไนท์คลับของริชาร์ดทันที
ที่ไนท์คลับ
" เธอใช่มั้ยที่จะมาสมัครเป็นพนักงานเสิร์ฟที่นี่น่ะ ไหนเอาประวัติมาดูหน่อยซิ " เสียงผู้จัดการไนท์คลับนั่งสัมภาษณ์งานพิมพ์มาดาอยู่ในห้อง
" จบม.ปลายใช่มั้ย แล้วเคยทำงานที่ไหนมาบ้างล่ะ " เขายังคงถามเธอต่อไป
" หนูเคยทำที่ร้านอาหารแถวบ้านน่ะค่ะ ช่วยรับหนูเข้าทำงานด้วยนะคะ หนูต้องเลี้ยงดูแม่ที่พิการ พ่อก็ติดเหล้า แถมน้องสาวก็ป่วยหนักอีก หนูอยากทำงานที่นี่จริงๆนะคะ " พิมพ์มาดาแสร้งบีบน้ำตาขอความเห็นใจจากเขา แล้วมันก็ได้ผล
" โอเค ตอนนี้ร้านเราขาดคนพอดี ฉันจะรับเธอเอาไว้ก็แล้วกัน ตั้งใจทำงานด้วยล่ะ เริ่มงานวันนี้ได้เลยใช่มั้ย " ผู้จัดการหนุ่มที่เป็นคนขี้สงสาร ตกลงเราเธอเข้าทันที เพราะดูเธอไม่น่าจะมีพิษมีภัยอะไร
" ได้ค่ะ หนูเริ่มงานได้เลย ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะที่รับหนู " เธอยิ้มให้เขา แล้วจึงลุกออกไปทันที
ด้านนอกมีคนที่รอสอนงานเธออยู่แล้ว แม้บุคลิกเธอจะเป็นคนซุ่มซ่าม ดูเฉิ่มๆไปบ้าง แต่เธอก็เคยทำงานช่วยที่ร้านชาของไร่มาแล้ว งานเสริฟจึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอนั่นเอง
ช่วงเย็น เธอกลับมาที่ไนท์คลับอีกครั้งเพื่อเริ่มงานเป็นคืนแรก เธอทำงานได้ค่อนข้างดีทีเดียว จนผู้จัดการรู้สึกพอใจอยู่ไม่น้อย ช่วงหนึ่ง ขณะที่ลูกค้าเข้ามาใช้บริการค่อนข้างมาก ริชาร์ดก็เดินเข้ามาตรวจงานเหมือนทุกที พิมพ์มาดารีบหลบเขาแทบไม่ทัน
" วันนี้มีพนักงานใหม่เข้ามา 2-3 คนนะครับ ผมตรวจสอบดูแล้ว ไม่น่าจะเป็นพวกของไอ้ฟรานซิส เลยรับไว้น่ะครับ " ผู้จัดการเข้ามารายงานสถานการณ์ตามปกติ
" อืม ยังไงก็อย่าประมาทละกันนะ ว่าแต่ให้ใครเอาอาหารมาให้ผมหน่อยสิ ขอไวน์ขวดนึงด้วยนะ " ริชาร์ดสั่งผู้จัดการหลังจากคุยงานได้สักพัก
" ได้ครับ รอสักครู่นะครับ " ผู้จัดการออกไปสั่งอาหารกับไวน์ให้ริชาร์ด และเขาก็สั่งให้พิมพ์มาดาเป็นคนเอามาเสริฟ
" เอ่อ ให้คนอื่นไปแทนดีกว่ามั้ยคะ คือหนู " เธอไม่รู้จะบอกเขาว่ายังไง
" เรานั่นแหละ รีบๆไปเร็วเข้า เดี๋ยวเจ้านายจะหงุดหงิด " เขาสั่งเธออีกครั้ง เธอจึงต้องเป็นคนไปเสริฟให้เขาด้วยตนเอง
ก็อกๆๆๆ ก็อกๆๆๆๆ
"เชิญ " เสียงของริชาร์ดดังออกมา
" เอ่อ เอาอาหารมาส่งค่ะ " พิมพ์มาดาพยายามก้มหน้าก้มตา แล้วรีบเอาจานอาหารไปวางที่โซฟาให้เขาทันที
" เอามานี่ วางบนโต๊ะนี้ " เสียงของริชาร์ดสั่ง เขาเงยหน้ามามองพนักงานเสริฟอีกครั้ง
" เอ่อ ค่ะ หนูไปนะคะ " เธอรีบวางจานกับไวน์แล้วกำลังจะก้าวออกไป
" เดี๋ยว เธอนี่หน้าตาคุ้นๆนะ ไหนยืนรอก่อนสิ " เขาสั่งเธอเสียงดัง พิมพ์มาดาเริ่มเครียด วันนี้เธออุตส่าห์ใส่คอนแทคเลนซ์มา ไม่ได้ใส่แว่นเหมือนทุกครั้ง แต่คนอย่างริชาร์ด ดูรอบเดียวก็จำได้แล้วว่าเธอคือป้าแว่นห้องตรงข้ามเขานั่นเอง แต่เขากำลังสงสัยว่าทำไมเธอถึงมาทำงานเป็นพนักงานเสริฟที่นี่ หรือเธอจะเป็นคนที่คู่แข่งของเขาส่งมา
" เอ่อ คุณคงจำคนผิดแล้วมั้งคะ " เธอเงยหน้าขึ้นมา
" อืม ชื่ออะไร เธอน่ะ " ริชาร์ดแกล้งทำเป็นจำเธอไม่ได้ เพราะเขาอยากจะรู้ว่าเธอมาทำอะไรที่นี่กันแน่
" หนูชื่อพิมพ์ค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ " เธอรู้สึกโล่งอกที่เขาจำเธอไม่ได้
" เดี๋ยว เธออยู่รินไวน์ให้ฉันก่อนสิ แล้วก็นั่งรออยู่จนกว่าฉันจะทานอาหารเสร็จด้วยล่ะ " ริชาร์ดไม่ค่อยไว้วางใจเธอนัก เขาจึงต้องการให้เธอคอยอยู่ใกล้ๆเขานั่นเอง
" เอ่อ ค่ะ " พิมพ์มาดา รู้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่กับเขาตามลำพัง
ริชาร์ดค่อยๆทานอาหารอย่างเชื่องช้า โดยมีพิมพ์มาดายืนอยู่ข้างๆ เธอรู้สึกหมั่นไส้เขาเสียเหลือเกิน ไม่รู้จะทานช้าไปไหนนักหนา
" บ้านเธออยู่ที่ไหนหรอ " เขาเริ่มชวนเธอคุยเพื่อหาข้อมูล
" บ้านพิมพ์อยู่เมืองไทยค่ะ อยู่จังหวัดเชียงราย ทางตอนเหนือสุดของประเทศไทยน่ะค่ะ " เธอตอบเขาไปตามตรง
" แล้วทำไมถึงมาทำงานที่นิวยอร์คได้ล่ะ คงไม่ใช่พวกหนีเข้ามาเมืองมาหรอกนะ " เขาทำเป็นถาม
" คือบ้านของพิมพ์จนมากน่ะค่ะ เลยอยากมาทำงานต่างประเทศจะได้ส่งเงินกลับบ้านเยอะๆ " เธอโกหกเขาหน้าตาย
' หึ จนงั้นหรอ แต่คอนโดที่เธออยู่ถ้าไม่รวยจริงอยู่ไม่เลยเนี่ยนะ " ริชาร์ดคิดในใจ ยิ่งทำให้เขาสงสัยในตัวเธอมากขึ้น
" อ่อ งั้นหรอ แล้วเธอพักอยู่แถวไหนล่ะ " เขาแกล้งถามเธออีกครั้ง
" เอ่อ หนูอยู่ที่โซโหน่ะค่ะ ในห้องเช่าเล็กๆ " พิมพ์มาดายังคงโกหกเขาต่อไป
" โซโหมันไกลจากแถวนี้เยอะเลยนะ ทำไมไม่หางานใกล้ๆที่พักล่ะ " ริชาร์ดเริ่มสนุกกับคำโกหกของเธอขึ้นมาเรื่อยๆแล้วสิ
" คือแถวนั้นเงินไม่ค่อยดีเท่าไหร่น่ะค่ะ " เธอเริ่มไม่รู้จะโกหกเขายังไงดีแล้วนะ
" อ่อ ท่าทางเธอคงอยากได้เงินเยอะๆสินะ เอางี้มั้ยล่ะ ฉันกำลังอยากได้แม่บ้านทำความสะอาดที่คอนโดอยู่พอดี เธอสนใจมั้ยล่ะ " เขาคิดว่าถ้าอยากล้วงความลับจากเธอ เขาคงต้องให้เธออยู่ใกล้เขามากที่สุดน่าจะดีกว่า
" เอ่อ ที่คอนโดของคุณหรอคะ ทำค่ะ หนูทำได้ค่ะ " เธอกำลังคิดว่าถ้าได้เข้าไปในห้องของเขา เธออาจจะได้ข้อมูลส่วนตัวของเขามาเขียนด้วยก็ได้
" งั้นพรุ่งนี้เช้า เธอไปตามที่อยู่นี้นะ ช่วงเช้าเธอก็เข้าไปทำความสะอาด ช่วงเย็นก็มาทำงานที่นี่ก็แล้วกัน " ริชาร์ดทำตัวเป็นเจ้านายใจดี เพื่อหลอกให้เธอตายใจ
" ขอบคุณมากนะคะ " เธอยิ้มให้เขา เป็นรอยยิ้มที่ทำให้คนมองแทบลืมหายใจเลยทีเดียว ทำไมยัยนี่ ถึงได้ยิ้มน่ารักขนาดนี้นะ แล้วนี่ เขาคิดบ้าอะไรอยู่ละเนี่ย
" เธอออกไปได้ละ ถ้ามีอะไรฉันจะเรียก " ริชาร์ดรู้สึกว่าใจของเขาไม่ค่อยเป็นปกตินัก ถ้ามีเธอมายืนอยู่ข้างๆแบบนี้
" ขอบคุณค่ะ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ " พิมพ์มาดารีบออกไปจากห้องของเขาทันที ริชาร์ดมองตาม
เขานั่งตรวจงานอยู่จนไนท์คลับเลิก รอจนพนักงานทยอยกันกลับ แล้วเขาก็ขับรถตามพนักงานใหม่ของเขาไปทันที
เธอนั่งแท็กซี่กลับมาที่คอนโดนั่นเอง ริชาร์ดจอดรถเดินตามเธอไปช้าๆ เห็นเธอหยิบแว่นมาสวมเอาไว้
" อ้าวป้าแว่น ไปไหนมาละเนี่ย กลับซะดึกเลย " ริชาร์ดแกล้งทักทายเธอ
" ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉัน ไม่เกี่ยวกับนาย " พิมพ์มาดาไม่อยากจะคุยกับเขามากนัก เธอพยายามเงียบขณะที่อยู่ในลิฟท์ ทำไมต้องมาเจอเขาในลิฟท์ทุกทีเลยนะ แล้วอยู่ๆ ลิฟท์ก็ค้าง ไฟในลิฟท์ดับๆติดๆ
" อะไรกันละเนี่ย " ริชาร์ดรู้สึกหงุดหงิด เขาหันไปมองพิมพ์มาดาที่ทำหน้าซีด
" กลัวความมืดรึไงคุณ " เขาถามเมื่อเห็นเธอทำท่ากลัว
" เปล่า ฉันไม่ได้ ว๊ายยย " เธอโผเข้ากอดริชาร์ดทันที เมื่อไฟดับลงอีกดวง
" ก็เห็นกันอยู่นะว่ากลัว ยังจะอวดเก่งอีก " ริชาร์ดให้เธอกอดเขาเอาไว้ ขณะที่เขาพยายามกดโทรศัพท์ฉุกเฉินในลิฟท์
" โธ่โว๊ยยย ช่วยด้วยครับ มีคนติดอยู่ในลิฟท์ " ริชาร์ดพยายามตะโกนเรียก แต่ก็ไม่มีใครได้ยิน ขณะที่พิมพ์มาดาเริ่มกลัวมากขึ้นเรื่อยๆ
" นี่คุณ อย่าเพิ่งเป็นลมนะ ถ้าคุณเป็นลม ผมจะจูบคุณจริงๆด้วย คุณ!!! " ริชาร์ดขู่เธอเพื่อไม่อยากให้เธอกลัวมากเกินไปแต่ก็ไม่ทันแล้ว เธอเป็นลมไปแล้ว เขารีบประคองเธอเอาไว้ สักพัก ไฟในลิฟท์ก็ติด และลิฟท์ก็ใช้การได้เหมือนเดิม
เขาพาเธอเข้าไปในห้องของเขา เพราะไม่รู้ว่าเธอเอากุญแจห้องเธอไปไว้ไหน...........
ฮั่นแน่ พี่ริชาร์ดจะทำยังไงกับป้าแว่นต่อไปกันนะ