ข้อ ใด เป็นภาษาใน ความ หมาย กว้าง

คำว่า “ภาษา”  อาจแบ่ง ความหมายออกได้เป็น  ๒  ประเภท  คือ  “ภาษาในความหมายกว้าง” หมายถึง  ภาษาที่ใช้คําพูด(วัจนภาษา) และภาษาที่ไม่ได้ใช้คําพูดหรือภาษาท่า ทาง (อวัจนภาษา)  ทั้งนี้ภาษาในความหมายนี้ อาจนับรวมไปถึงภาษาของสัตว์ด้วย แต่เรื่องภาษาของสัตว์นี้ยังมีข้อมูลไม่มากนักจึงไม่ค่อยมีใครนำ มากล่าวรวมกับภาษาของมนุษย์“ภาษาในความหมายแคบ” หมายถึงภาษาที่ใช้คําพูดจะเป็นคําพูดหรือลายลักษณ์อักษรซึ่งเป็นเครื่องหมายใช้แทนคำพูดก็ได้  ดังนั้น ความหมายของภาษาที่เขียนเพื่อการสื่อสารในชีวิตประจำวัน ก็คือความหมายประการหลังซึ่งหมายถึง ถ้อยคำที่มนุษย์ใช้สื่อสารเพื่อความเข้าใจกันนั้นเอง นักภาษาจึงเรียก ความหมายของภาษาในแง่นี้ว่า “ความหมายแคบ”  เพราะจำกัดอยู่เพียงคำพูดของมนุษย์เท่านั้น อย่างไรก็ตามเมื่อมนุษย์พัฒนาขึ้นก็มีวิธีถ่ายทอดเสียงพูดเป็นสิ่งอื่นในการสื่อสารสิ่งที่ใช้แทนเสียงในการสื่อสารก็คือ ตัวอักษร เช่นเดียวกับที่เราถ่ายทอดเสียงภาษาไทยเป็นตัวอักษรไทย  ภาษาเป็นสิ่งแสดงภูมิปัญญาอันยอดของมนุษย์ที่สามารถพัฒนาเสียงซึ่งเปล่งออกได้ด้วยอาการตามธรรมชาติ ให้กลายเป็นเครื่องมือใช้สื่อสารความคิด ความรู้สึก ความต้องการของตนให้ผู้อื่นรู้และสื่อสารกันได้จนเกิดเป็นภาษา มนุษย์ใช้ภาษาเป็นเครื่องมือในการติดต่อสื่อสาร และทำความเข้าใจกันในหมู่คณะที่ใช้ภาษาเดียวกัน ภาษาทำให้มนุษย์สามารถพัฒนาชีวิตความเป็นอยู่ความรู้ความสามารถในการหาเลี้ยงชีพ และความสามารถอื่นๆ อีกมากมาย   มนุษย์สามารถพัฒนาความรู้ ความคิด จิตใจ คุณธรรม ความเชื่อ ศิลปะ ฯลฯ จนแตกต่างจากสัตว์ทุกชนิดและเป็นผู้ครองโลกได้ด้วยภาษาของมนุษย์นี้เอง  ภาษาจึงเป็นส่วนสำคัญของความเป็นมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นกลุ่มชนที่เจริญก้าวหน้าจนเป็นมหาอำนาจหรือกลุ่มชนที่ล้าหลังที่สุด ต่างก็มีภาษาใช้สื่อสารกันในกลุ่มของตน และทุกภาษาจะมีความสมบรูณ์เพียงพอที่จะใช้สื่อสารกันได้ในกลุ่มเมื่อมนุษย์ได้ติดต่อกับคนต่างกลุ่ม ติดต่อกับคนที่ใช้ภาษาต่างกันการหยิบยืมทางภาษาก็อาจเกิดขึ้นได้ในทุกกลุ่มชน การยืมจะมีมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับความจำเป็นและความต้องการของคนในสังคมนั้นๆ

ข้อใดคือภาษาในความหมายอย่างกว้าง

ภาษาในความหมายอย่างแคบ หมายถึงข้อใด

สรุปภาษาคืออะไร

การพูดในข้อใดเป็นการพูดสรุปความ