การบริโภคหมายถึงอะไร การบริโภคในทางเศรษฐศาสตร์แบ่งออกเป็นกี่ลักษณะ ปัจจัยที่เป็นตัวกําหนดการบริโภคของผู้บริโภคมีอะไรบ้าง ผู้บริโภคทางเศรษฐศาสตร์คือใคร การบริโภคหมายถึง การบริโภคมีกี่ลักษณะ การบริโภคเพื่อประทังชีพคืออะไร จงอธิบาย พฤติกรรมการบริโภค หมายถึง เหตุที่ต้องบริโภคอย่างมีประสิทธิภาพ เพราะ การบริโภคหมายถึง สุขศึกษา ปัจจัยการบริโภค ผู้บริโภคหมายถึง

การบริโภคในทางเศรษฐศาสตร์ หมาย ถึง

การบริโภคหมายถึง การใช้จ่ายเพื่อการได้มาซึ่งประโยชน์ใช้สอยเป็นแนวคิดหลักทางเศรษฐศาสตร์และยังได้รับการศึกษาในสังคมศาสตร์อื่นๆ อีกมาก ตรงกันข้ามกับการลงทุนซึ่งเป็นการใช้จ่ายเพื่อแสวงหารายได้ในอนาคต [1]

นักเศรษฐศาสตร์โรงเรียนต่าง ๆ กำหนดการบริโภคแตกต่างกัน ตามที่นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักเพียงซื้อขั้นสุดท้ายของการผลิตใหม่สินค้าและบริการโดยบุคคลที่ใช้งานได้ทันทีถือว่าการบริโภคในขณะที่ประเภทอื่น ๆ ของค่าใช้จ่าย - โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลงทุนคงที่ , การบริโภคระดับกลางและใช้จ่ายภาครัฐ - จะอยู่ในแยกประเภท (ดูผู้บริโภค ทางเลือก ). นักเศรษฐศาสตร์อื่น ๆ กำหนดปริมาณการใช้มากขึ้นในวงกว้างเช่นการรวมของกิจกรรมทางเศรษฐกิจทั้งหมดที่ไม่ตกทอดการออกแบบการผลิตและการตลาดของสินค้าและบริการ (เช่นการเลือก, การยอมรับ, การใช้งาน, การกำจัดและรีไซเคิลของสินค้าและบริการ) [2]

นักเศรษฐศาสตร์มีความสนใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคและรายได้ที่เป็นรูปแบบที่มีฟังก์ชั่นการบริโภคมุมมองเชิงโครงสร้างที่คล้ายคลึงกันสามารถพบได้ในทฤษฎีการบริโภค ซึ่งมองว่ากรอบตัวเลือกระหว่างเวลาของชาวประมงเป็นโครงสร้างที่แท้จริงของฟังก์ชันการบริโภค แตกต่างจากกลยุทธ์เชิงรับของโครงสร้างที่รวมไว้ในความสมจริงเชิงโครงสร้างแบบอุปนัย นักเศรษฐศาสตร์กำหนดโครงสร้างในแง่ของค่าคงที่ภายใต้การแทรกแซง [3]

การบริโภคในครัวเรือนคือการใช้สินค้าและบริการ อย่าสับสนกับรายจ่ายเพื่อการบริโภคหรือการใช้จ่ายของผู้บริโภค สิ่งเหล่านี้อธิบายจำนวนเงินที่ใช้ไปกับสินค้าและบริการ ในสินค้าคงทนและค่าใช้จ่ายอื่นที่คล้ายคลึงกันนั้นนับแตกต่างกัน[4] [5]

เศรษฐศาสตร์พฤติกรรม ฟังก์ชั่นการบริโภคของเคนส์

ฟังก์ชันการบริโภคของเคนส์เรียกอีกอย่างว่าสมมติฐานรายได้แบบสัมบูรณ์เนื่องจากใช้เฉพาะการบริโภคตามรายได้ปัจจุบันและละเว้นรายได้ที่อาจเกิดขึ้นในอนาคต (หรือขาด) คำติชมของสมมติฐานนี้จะนำไปสู่การพัฒนาของมิลตันฟรีดแมน 's สมมติฐานรายได้ถาวรและFranco Modiglianiของวงจรชีวิตของสมมติฐาน

แนวทางเชิงทฤษฎีล่าสุดอิงจากเศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรมและแนะนำว่าหลักการทางพฤติกรรมจำนวนหนึ่งสามารถนำมาใช้เป็นรากฐานทางเศรษฐศาสตร์จุลภาคสำหรับฟังก์ชันการบริโภครวมตามพฤติกรรม [6]

เศรษฐศาสตร์พฤติกรรมยังใช้และอธิบายลักษณะพฤติกรรมของมนุษย์หลายประการภายในข้อจำกัดของแบบจำลองทางเศรษฐศาสตร์มาตรฐาน สิ่งเหล่านี้มีตั้งแต่: เหตุผลที่มีขอบเขต พลังจิตที่มีขอบเขตจำกัด และความเห็นแก่ตัวที่มีขอบเขต [7]

เหตุผลที่มีขอบเขตถูกเสนอครั้งแรกโดยเฮอร์เบิร์ต ไซมอน ซึ่งหมายความว่าบางครั้งผู้คนตอบสนองต่อขีดจำกัดทางปัญญาของตนเองอย่างมีเหตุผล ซึ่งมีเป้าหมายเพื่อลดผลรวมของค่าใช้จ่ายในการตัดสินใจและต้นทุนของข้อผิดพลาด นอกจากนี้ จิตตานุภาพที่ถูกผูกไว้ยังหมายถึงข้อเท็จจริงที่ว่าผู้คนมักจะกระทำการที่พวกเขารู้ว่าขัดกับผลประโยชน์ระยะยาวของพวกเขา ตัวอย่างเช่น ผู้สูบบุหรี่ส่วนใหญ่ไม่อยากสูบบุหรี่ และผู้สูบบุหรี่จำนวนมากยินดีจ่ายค่ายาหรือโปรแกรมเพื่อช่วยให้พวกเขาเลิกบุหรี่ สุดท้าย ความสนใจตนเองที่มีขอบเขตจำกัดหมายถึงข้อเท็จจริงที่สำคัญเกี่ยวกับฟังก์ชันอรรถประโยชน์ของคนส่วนใหญ่: ในบางกรณี พวกเขาสนใจเกี่ยวกับผู้อื่นหรือทำราวกับว่าพวกเขาห่วงใยผู้อื่น แม้แต่คนแปลกหน้า [8]

การบริโภคและการผลิตในครัวเรือน

การบริโภครวมเป็นส่วนประกอบของอุปสงค์รวม[9]

การบริโภคที่ถูกกำหนดในส่วนของการเปรียบเทียบกับการผลิตตามธรรมเนียมของ Columbia School of Household Economicsหรือที่เรียกว่าNew Home Economicsการบริโภคเชิงพาณิชย์จะต้องได้รับการวิเคราะห์ในบริบทของการผลิตในครัวเรือน ค่าเสียโอกาสของเวลาส่งผลต่อต้นทุนของสินค้าทดแทนที่ผลิตเองที่บ้าน ดังนั้นความต้องการสินค้าและบริการเชิงพาณิชย์ [10] [11]ความยืดหยุ่นของอุปสงค์สำหรับสินค้าอุปโภคบริโภคยังเป็นหน้าที่ของผู้ที่ทำงานบ้านและคู่สมรสของพวกเขาชดเชยต้นทุนค่าเสียโอกาสในการผลิตที่บ้านอย่างไร (12)

นักเศรษฐศาสตร์หลายสำนักกำหนดการผลิตและการบริโภคต่างกัน ตามที่นักเศรษฐศาสตร์กระแสหลักเพียงซื้อขั้นสุดท้ายของสินค้าและบริการโดยบุคคลที่ถือว่าการบริโภคในขณะที่ประเภทอื่น ๆ ของค่าใช้จ่าย - โดยเฉพาะอย่างยิ่งการลงทุนคงที่ , การบริโภคระดับกลางและใช้จ่ายภาครัฐ - จะอยู่ในแยกประเภท (ดูเลือกของผู้บริโภค ) นักเศรษฐศาสตร์คนอื่นๆ ให้คำจำกัดความของการบริโภคในวงกว้างกว่านั้นมาก เนื่องจากเป็นการรวมกันของกิจกรรมทางเศรษฐกิจทั้งหมดที่ไม่เกี่ยวข้องกับการออกแบบ การผลิต และการตลาดของสินค้าและบริการ (เช่น การเลือก การนำไปใช้ การใช้ การกำจัด และการรีไซเคิลสินค้าและบริการ) [13]

การบริโภคยังสามารถวัดได้หลายวิธี เช่นพลังงานในตัวชี้วัดเศรษฐศาสตร์พลังงาน

การบริโภคเป็นส่วนหนึ่งของ GDP

GDP ( ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ) ถูกกำหนดโดยใช้สูตรนี้: [14]

ที่ไหน ย่อมาจากการบริโภค

ที่ไหน หมายถึงการใช้จ่ายของรัฐบาลทั้งหมด (รวมเงินเดือน)

ที่ไหน ย่อมาจากการลงทุน

ที่ไหน ย่อมาจากการส่งออกสุทธิ การส่งออกสุทธิคือการส่งออกลบการนำเข้า

ในประเทศส่วนใหญ่ การบริโภคเป็นส่วนที่สำคัญที่สุดของ GDP โดยปกติแล้วจะมีช่วงตั้งแต่ 45% จาก GDP ถึง 85% ของ GDP [15] [16]

การบริโภคในเศรษฐศาสตร์จุลภาค

ในเศรษฐศาสตร์จุลภาค , เลือกของผู้บริโภคเป็นทฤษฎีที่ถือว่าว่าคนที่เป็นผู้บริโภคที่มีเหตุผล และพวกเขาตัดสินใจว่าจะซื้อสินค้าประเภทใดร่วมกันโดยพิจารณาจากฟังก์ชันอรรถประโยชน์ (ซึ่งสินค้าให้ประโยชน์/ความสุขแก่พวกเขามากขึ้น) และข้อจำกัดด้านงบประมาณ (ซึ่งเป็นการผสมผสานของสินค้าที่พวกเขาสามารถซื้อได้) [17]ผู้บริโภคพยายามเพิ่มประโยชน์ใช้สอยให้สูงสุดในขณะที่อยู่ภายใต้ข้อจำกัดด้านงบประมาณของพวกเขา หรือเพื่อลดค่าใช้จ่ายในขณะที่ได้ระดับอรรถประโยชน์ตามเป้าหมาย [18]กรณีพิเศษของกรณีนี้คือโมเดลการบริโภค-การพักผ่อนที่ผู้บริโภคเลือกระหว่างเวลาว่างและเวลาทำงานซึ่งแสดงด้วยรายได้ (19)

แต่โดยอิงจากเศรษฐศาสตร์เชิงพฤติกรรมผู้บริโภคไม่ได้ประพฤติตนอย่างมีเหตุมีผล และพวกเขาได้รับอิทธิพลจากปัจจัยอื่นนอกเหนือจากประโยชน์ใช้สอยจากสิ่งที่ให้มา ปัจจัยเหล่านั้นอาจเป็นความนิยมของสินค้าที่ได้รับหรือตำแหน่งในซูเปอร์มาร์เก็ต (20) [21]

การบริโภคในเศรษฐศาสตร์มหภาค

ในเศรษฐศาสตร์มหภาคในทฤษฎีการใช้บัญชีของประเทศนั้นไม่ได้เป็นเพียงจำนวนเงินที่ครัวเรือนใช้ไปกับสินค้าและบริการจากบริษัทเท่านั้น แต่ยังรวมถึงรายจ่ายของรัฐบาลที่มีไว้เพื่อจัดหาสิ่งของให้กับประชาชนที่พวกเขาจะต้องซื้อเองเป็นอย่างอื่น ซึ่งหมายความว่าสิ่งต่าง ๆ เช่นการดูแลสุขภาพ [22] เมื่อการบริโภคเท่ากับรายได้ลบการออม การบริโภคสามารถคำนวณได้จากสูตรนี้: [23]

ที่ไหน ย่อมาจากการบริโภคอิสระซึ่งเป็นการบริโภคในครัวเรือนน้อยที่สุดที่ทำได้เสมอโดยการลดเงินออมของครัวเรือนหรือโดยการกู้ยืมเงิน

เป็นแนวโน้มเล็กน้อยที่จะบริโภคโดยที่ และบอกเราว่ารายได้ของครัวเรือนใช้จ่ายเพื่อการบริโภคมากแค่ไหน

คือรายได้ที่ครัวเรือนได้รับ

การบริโภคเป็นตัววัดการเติบโต

การใช้พลังงานไฟฟ้ามีความสัมพันธ์เชิงบวกกับการเติบโตทางเศรษฐกิจ เนื่องจากพลังงานไฟฟ้าเป็นหนึ่งในปัจจัยการผลิตที่สำคัญที่สุดของระบบเศรษฐกิจ พลังงานไฟฟ้าเป็นสิ่งจำเป็นในการผลิตสินค้าและให้บริการแก่ผู้บริโภค การใช้พลังงานไฟฟ้าและการเติบโตทางเศรษฐกิจมีผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่เป็นบวก ปริมาณการใช้ไฟฟ้าสะท้อนการเติบโตทางเศรษฐกิจ ด้วยการเพิ่มขึ้นของระดับวัสดุของผู้คนอย่างค่อยเป็นค่อยไป การใช้พลังงานไฟฟ้าก็ค่อยๆ เพิ่มขึ้นเช่นกัน ตัวอย่างเช่น ในอิหร่าน ปริมาณการใช้ไฟฟ้าเพิ่มขึ้นพร้อมกับการเติบโตทางเศรษฐกิจตั้งแต่ปี 1970 แต่เมื่อประเทศต่างๆ พัฒนาอย่างต่อเนื่อง ผลกระทบนี้ก็ลดลงเมื่อพวกเขาเพิ่มประสิทธิภาพการผลิต โดยได้รับอุปกรณ์ที่ประหยัดพลังงานมากขึ้น หรือโดยการโอนส่วนการผลิตไปต่างประเทศที่มีต้นทุนค่าพลังงานไฟฟ้าน้อยกว่า [24]

ปัจจัยกำหนดการบริโภค

ปัจจัยหลักที่ส่งผลต่อการบริโภคที่นักเศรษฐศาสตร์ศึกษา ได้แก่

รายได้:นักเศรษฐศาสตร์ถือว่าระดับรายได้เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่ส่งผลต่อการบริโภค ดังนั้นฟังก์ชั่นการบริโภคที่เสนอมักจะเน้นตัวแปรนี้ เคนส์พิจารณารายได้ที่แน่นอน[25] Dosnbery พิจารณารายได้สัมพัทธ์[26]และฟรีดแมนถือว่ารายได้ถาวรเป็นปัจจัยที่กำหนดการบริโภคของคนๆ หนึ่ง [27]

ความคาดหวังของผู้บริโภค:การเปลี่ยนแปลงของราคาจะเปลี่ยนรายได้ที่แท้จริงและกำลังซื้อของผู้บริโภค หากความคาดหวังของผู้บริโภคเกี่ยวกับราคาในอนาคตเปลี่ยนแปลงไป ก็สามารถเปลี่ยนการตัดสินใจบริโภคในช่วงเวลาปัจจุบันได้

สินทรัพย์และความมั่งคั่งของผู้บริโภค:หมายถึงสินทรัพย์ในรูปของเงินสด เงินฝากธนาคาร หลักทรัพย์ ตลอดจนสินทรัพย์ทางกายภาพ เช่น สต็อกสินค้าคงทนหรืออสังหาริมทรัพย์ เช่น บ้าน ที่ดิน เป็นต้น ปัจจัยเหล่านี้อาจส่งผลต่อการบริโภค หากสินทรัพย์ดังกล่าวมีสภาพคล่องเพียงพอ ก็จะยังคงสำรองและนำไปใช้ในกรณีฉุกเฉินได้

เครดิตผู้บริโภค:การเพิ่มขึ้นของเครดิตของผู้บริโภคและธุรกรรมเครดิตของเขาทำให้ผู้บริโภคสามารถใช้รายได้ในอนาคตของเขาได้ในปัจจุบัน ส่งผลให้รายจ่ายบริโภคเพิ่มขึ้น เมื่อเทียบกับกรณีที่มีกำลังซื้อเพียงรายเดียวคือรายได้ปัจจุบัน

อัตราดอกเบี้ย:ความผันผวนของอัตราดอกเบี้ยอาจส่งผลต่อการตัดสินใจบริโภคในครัวเรือน การเพิ่มขึ้นของอัตราดอกเบี้ยช่วยเพิ่มการออมของประชาชน และทำให้รายจ่ายด้านการบริโภคลดลง

ขนาดครัวเรือน:ต้นทุนการบริโภคที่แท้จริงของครัวเรือนเพิ่มขึ้นเมื่อจำนวนสมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้น แม้ว่าสำหรับสินค้าบางประเภท เมื่อจำนวนครัวเรือนเพิ่มขึ้น การบริโภคสินค้าดังกล่าวก็จะเพิ่มขึ้นค่อนข้างน้อยกว่าจำนวนครัวเรือน สิ่งนี้เกิดขึ้นเนื่องจากปรากฏการณ์ของการประหยัดจากขนาด

กลุ่มทางสังคม:การบริโภคในครัวเรือนแตกต่างกันไปตามกลุ่มสังคมต่างๆ ตัวอย่างเช่น รูปแบบการบริโภคของนายจ้างแตกต่างจากรูปแบบการบริโภคของคนงาน ยิ่งช่องว่างระหว่างกลุ่มในสังคมเล็กลงเท่าใด รูปแบบการบริโภคที่เป็นเนื้อเดียวกันในสังคมก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

รสนิยมของผู้บริโภค:หนึ่งในปัจจัยสำคัญในการกำหนดรูปแบบการบริโภคคือรสนิยมของผู้บริโภค ปัจจัยนี้อาจส่งผลต่อปัจจัยอื่นๆ เช่น ระดับรายได้และราคาในระดับหนึ่ง ในทางกลับกัน วัฒนธรรมของสังคมมีผลกระทบอย่างมากต่อการกำหนดรสนิยมของผู้บริโภค

พื้นที่:รูปแบบการบริโภคแตกต่างกันไปตามภูมิภาคทางภูมิศาสตร์ต่างๆ ตัวอย่างเช่น รูปแบบนี้แตกต่างจากเขตเมืองและชนบท พื้นที่แออัดและมีประชากรเบาบาง พื้นที่ใช้งานทางเศรษฐกิจและพื้นที่ที่ไม่ใช้งาน เป็นต้น

ทฤษฎีการบริโภค

ทฤษฎีการบริโภคเริ่มต้นด้วย John Maynard Keynes ในปี 1936 และได้รับการพัฒนาโดยนักเศรษฐศาสตร์เช่น Friedman, Dusenbery และ Modigliani ความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคและรายได้เป็นแนวคิดที่สำคัญในการวิเคราะห์เศรษฐกิจมหภาคมาเป็นเวลานาน

สมมติฐานรายได้แน่นอน

ในทฤษฎีทั่วไป 2479 ของเขา[28]เคนส์แนะนำฟังก์ชันการบริโภค เขาเชื่อว่าปัจจัยต่างๆ มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจบริโภค แต่ในระยะสั้นปัจจัยที่สำคัญที่สุดคือรายได้ที่แท้จริง ตามสมมติฐานรายได้ที่แน่นอน การใช้จ่ายของผู้บริโภคในสินค้าและบริการเพื่อการบริโภคเป็นฟังก์ชันเชิงเส้นตรงของรายได้ที่ใช้แล้วทิ้งในปัจจุบันของเขา

สมมติฐานรายได้สัมพัทธ์

James Dusenbery เสนอแบบจำลองนี้ในปี 1949 [29]ทฤษฎีนี้มีพื้นฐานอยู่บนสมมติฐานสองข้อ: 1- พฤติกรรมการบริโภคของประชาชนไม่ได้เป็นอิสระจากกัน กล่าวอีกนัยหนึ่งคนสองคนที่มีรายได้เท่ากันซึ่งอาศัยอยู่ในสองตำแหน่งที่แตกต่างกันภายในการกระจายรายได้จะมีการบริโภคที่แตกต่างกัน อันที่จริง คนหนึ่งเปรียบเทียบตนเองกับคนอื่น และสิ่งที่ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการบริโภคของคนๆ หนึ่งคือจุดยืนของบุคคลและกลุ่มบุคคลในสังคม ดังนั้นบุคคลจะรู้สึกดีขึ้นในสถานการณ์ของเขาในแง่ของการบริโภคหากการบริโภคโดยเฉลี่ยของเขาเพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับระดับเฉลี่ยของสังคม ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า Demonstration Effect 2- พฤติกรรมของผู้บริโภคเมื่อเวลาผ่านไปจะย้อนกลับไม่ได้ ซึ่งหมายความว่าเมื่อรายได้ลดลง การใช้จ่ายของผู้บริโภคจะเหนียวแน่นสู่ระดับเดิม หลังจากชินกับการบริโภคในระดับหนึ่งแล้ว คนๆ หนึ่งจะต่อต้านการลดลงและไม่เต็มใจที่จะลดระดับการบริโภคนั้นลง ปรากฏการณ์นี้เรียกว่าเอฟเฟกต์วงล้อ

การบริโภคชั่วคราว

รูปแบบของการบริโภคในช่วงเวลาหนึ่งถูกคิดขึ้นครั้งแรกโดยJohn Raeในปี1830และต่อมาได้ขยายโดยIrving Fisherในปี1930ในหนังสือTheory of interest . แบบจำลองนี้อธิบายวิธีกระจายการบริโภคตลอดช่วงชีวิต ในรูปแบบพื้นฐานที่มี 2 ช่วงเวลา เช่น เด็กและวัยชรา

แล้วก็

ที่ไหน คือการบริโภคในปีที่กำหนด

ที่ไหน คือรายได้ที่ได้รับในปีที่กำหนด

ที่ไหน กำลังออมจากปีที่กำหนด

ที่ไหน คืออัตราดอกเบี้ย

ดัชนี 1,2 หมายถึงช่วงที่ 1 และช่วงที่ 2

โมเดลนี้สามารถขยายเพื่อเป็นตัวแทนของแต่ละปีของชีวิต [30]

สมมติฐานรายได้ถาวร

เป็นทฤษฎีที่ประหยัดพัฒนาโดยมิลตันฟรีดแมนในปี 1950ในหนังสือของเขาทฤษฎีของฟังก์ชั่นการบริโภค ทฤษฎีนี้แบ่งรายได้ออกเป็นสองส่วน เป็นรายได้ชั่วคราวและ เป็นรายได้ถาวร ที่ไหน ถือ

ขึ้นอยู่กับการเปลี่ยนแปลงของการบริโภครายได้ที่เปลี่ยนแปลงเช่นกัน แต่ในทฤษฎีนี้ จะวัดว่าองค์ประกอบใดของรายได้ที่เปลี่ยนแปลง ถ้า เปลี่ยนแล้วการบริโภคเปลี่ยนตามโดย . ที่ไหนคือความโน้มเอียงที่จะบริโภค (หากเราคาดว่ารายได้ส่วนหนึ่งจะถูกเก็บออมหรือลงทุนเป็นอย่างอื่น). ในทางกลับกัน ถ้าการเปลี่ยนแปลง (เช่น ลอตเตอรีที่ชนะ) จากนั้นรายได้ที่เพิ่มขึ้นนี้จะกระจายไปตลอดอายุขัยที่เหลือ ตัวอย่างเช่น การชนะรางวัล $1,000 ด้วยความคาดหวังที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีก 10 ปี จะส่งผลให้การบริโภคเพิ่มขึ้นปีละ $100 [30]

สมมติฐานวงจรชีวิต

เป็นสมมติฐานโดยFranco Modiglianiที่ตีพิมพ์ในปี 1950 . มันอธิบายว่าผู้คนตัดสินใจบริโภคโดยพิจารณาจากรายได้ในปัจจุบันและอนาคตและในอดีตของพวกเขา เนื่องจากคนมักจะกระจายการบริโภคไปตลอดชีวิต ในรูปแบบพื้นฐาน : [31]

ที่ไหน คือการบริโภคในปีที่กำหนด

ที่ไหน คือจำนวนปีที่บุคคลจะมีชีวิตอยู่

ที่ไหน บุคคลจะทำงานได้อีกกี่ปี

ที่ไหน คือค่าจ้างเฉลี่ยที่ Invidia จ่ายให้กับเวลาทำงานที่เหลืออยู่

และ คือความมั่งคั่งที่สะสมมาในชีวิตแล้ว (32)

การใช้จ่ายในวัยชรา

การใช้จ่ายมรดกเด็ก (แต่เดิมชื่อหนังสือในเรื่องโดยAnnie Hulley ) และตัวย่อ SKI และ SKI หมายถึงจำนวนผู้สูงอายุที่เพิ่มขึ้นในสังคมตะวันตกที่ใช้จ่ายเงินเพื่อการเดินทาง รถยนต์ และทรัพย์สินในทางตรงกันข้าม แก่คนรุ่นก่อนๆที่มักจะทิ้งเงินนั้นไว้ให้ลูกหลาน จากการศึกษาในปี 2560 ที่ดำเนินการในสหรัฐอเมริกา 20% ของคนที่แต่งงานแล้วถือว่าการสละมรดกเป็นเรื่องสำคัญ ในขณะที่ 34% ไม่คิดว่าเป็นเรื่องสำคัญ และประมาณ 1 ใน 10 ของคนอเมริกันที่ยังไม่แต่งงาน (14 เปอร์เซ็นต์) วางแผนที่จะใช้เงินเกษียณเพื่อปรับปรุงชีวิตของพวกเขา แทนที่จะเก็บไว้เป็นมรดกให้ลูกหลาน นอกจากนี้ สามในสิบของชาวอเมริกันที่แต่งงานแล้ว (28 เปอร์เซ็นต์) ได้ลดขนาดหรือวางแผนที่จะลดขนาดบ้านของพวกเขาหลังเกษียณ [33]

Die Broke (จากหนังสือDie Broke: A Radical Four-Part Financial Planโดย Stephen Pollan และMark Levine ) เป็นแนวคิดที่คล้ายกัน

ดูสิ่งนี้ด้วย

  • ความต้องการรวม
  • หนี้ผู้บริโภค
  • การจำแนกการบริโภคส่วนบุคคลตามวัตถุประสงค์ (COICOP)
  • ทางเลือกของผู้บริโภค
  • บริโภคนิยม
  • สมมติฐานวงจรชีวิต
  • มาตรการรายได้ประชาชาติและผลผลิต
  • การบริโภคมากเกินไป
  • สมมติฐานรายได้ถาวร
  • รายชื่อตลาดผู้บริโภคที่ใหญ่ที่สุด

อ้างอิง

  1. ^ แบล็ก จอห์น; ฮาชิมซาด, นิการ์; ไมลส์, แกเร็ธ (2009). พจนานุกรมเศรษฐศาสตร์ (ฉบับที่ 3) สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด. ISBN 9780199237043.
  2. ^ ลูอิส, อาเค็นจิ (2015). การบริโภคอย่างยั่งยืนและการผลิตโครงการสิ่งแวดล้อมแห่งสหประชาชาติ ISBN 978-92-807-3364-8.
  3. ^ เซียงเค่อ เจ้า (2007). "โครงสร้างของฟังก์ชันการบริโภค". วารสาร วิธีเศรษฐศาสตร์ . 14 (2): 227–248. ดอย : 10.1080/13501780701394102 .
  4. ^ //www.investopedia.com/terms/c/consumer-spending.asp
  5. ^ //www.britannica.com/topic/consumption
  6. ^ ดิออร์ลันโด, เอฟ.; Sanfilippo, E. (2010). "รากฐานพฤติกรรมสำหรับฟังก์ชั่นการบริโภคของเคนส์" (PDF)วารสารจิตวิทยาเศรษฐกิจ . 31 (6): 1035–1046. ดอย : 10.1016/j.joep.2010.09.04 .
  7. ^ //journals-scholarsportal-info/pdf/07493797/v44i0002/185_be.xml
  8. ^ จาโคบี, เจคอบ (2000). ถือว่ามีเหตุผลของผู้บริโภคหรือไม่ มุมมองทางจิตวิทยาของผู้บริโภคเกี่ยวกับทฤษฎีการเลือกอย่างมีเหตุผล SSRN วารสารอิเล็กทรอนิกส์ . ดอย : 10.2139/ssrn.239538 .
  9. ^ "การเติบโตของการบริโภค 101" . เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 2012-05-06
  10. ^ มินเซอร์, จาค็อบ (1963). "ราคาตลาด ค่าเสียโอกาส และผลกระทบต่อรายได้" ในพระคริสต์ C. (ed.) การวัดทางเศรษฐศาสตร์ . สแตนฟอร์ด แคลิฟอร์เนีย: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด
  11. ^ เบกเกอร์, แกรี่ เอส. (1965). "ทฤษฎีการจัดสรรเวลา". วารสารเศรษฐกิจ . 75 (299): 493–517. ดอย : 10.2307/2228949 . JSTOR  2228949 .
  12. ^ กรอสบาร์ด-เชชท์มัน, โชชานา (2003). "ทฤษฎีผู้บริโภคกับตลาดการแข่งขันสำหรับการทำงานในการแต่งงาน". วารสารเศรษฐศาสตร์สังคม . 31 (6): 609–645. ดอย : 10.1016/S1053-5357(02)00138-5 .
  13. ^ "การบริโภคในทางเศรษฐศาสตร์" . HiSoUR - สวัสดี คุณคือ .
  14. ^ //corporatefinanceinstitute.com/resources/knowledge/economics/gdp-formula/
  15. ^ //www.theglobaleconom.com/rankings/consumption_GDP/
  16. ^ //data.worldbank.org/indicator/NE.CON.TOTL.ZS?end=2019&start=2019&view=map&year=2019
  17. ^ //www.ecnmy.org/learn/your-home/consumption/what-is-consumer-choice-theory/
  18. ^ //policonomics.com/lp-consumption-2/
  19. ^ //www.economicsdiscussion.net/income/individuals-choice-between-income-and-leisure-explained-with-diagram/1196
  20. ^ //www.ecnmy.org/learn/your-home/consumption/what-is-behavioral-economics/
  21. ^ //authors.library.caltech.edu/22029/
  22. ^ //corporatefinanceinstitute.com/resources/knowledge/economics/consumption/
  23. ^ //policonomics.com/consumption/
  24. ^ //www.scielo.org.pe/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S2077-18862017000100006
  25. ↑ เคนส์ เจเอ็ม (1936). ทฤษฎีทั่วไปของการจ้างงาน ดอกเบี้ย และเงิน
  26. ^ Duesenberry, JS Income, การออม และทฤษฎีพฤติกรรมผู้บริโภค เคมบริดจ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด 2492
  27. ^ ฟรีดแมนมิลตัน (1957) "สมมติฐานรายได้ถาวร" (PDF) ทฤษฎีฟังก์ชันการบริโภค สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน. ไอ 978-0-691-04182-7
  28. ↑ เคนส์ เจเอ็ม (1936). ทฤษฎีทั่วไปของการจ้างงาน ดอกเบี้ย และเงิน
  29. ^ Duesenberry, JS Income, การออม และทฤษฎีพฤติกรรมผู้บริโภค เคมบริดจ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด 2492
  30. ^ ข MANKIW, เอ็น. เกรกอรี (2009). เศรษฐศาสตร์มหภาค . สำนักพิมพ์ที่คุ้มค่า ISBN 978-1-4292-1887-0.
  31. ^ โมดิเกลียนี, ฟรังโก (1966) "สมมติฐานวัฏจักรชีวิตของการออม อุปสงค์สำหรับความมั่งคั่ง และอุปทานของทุน" . การวิจัยทางสังคม . 33 (2): 160–217. JSTOR  40969831 .
  32. ^ โมดิเกลียนี, ฟรังโก (1966) "สมมติฐานวัฏจักรชีวิตของการออม อุปสงค์สำหรับความมั่งคั่ง และอุปทานของทุน" . การวิจัยทางสังคม . 33 (2): 160–217. JSTOR  40969831 .
  33. ^ //s1.q4cdn.com/959385532/files/doc_downloads/research/2018/Marriage-and-Money-Survey.pdf

อ่านเพิ่มเติม

  • บูร์ดิเยอ, ปิแอร์ (1984). ความแตกต่าง: สังคมวิจารณ์คำพิพากษาของการลิ้มรส (ปกอ่อน) เคมบริดจ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด . ISBN 978-0-674-21277-0.
  • ดีตัน, แองกัส (1992). การบริโภคการทำความเข้าใจสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยอ็อกซ์ฟอร์ด . ISBN 978-0-19-828824-4.
  • ฟรีดแมน, โจนาธาน (1994). การบริโภคและเอกลักษณ์ (การศึกษามานุษยวิทยาและประวัติศาสตร์) . วอชิงตัน ดีซี: เทย์เลอร์ & ฟรานซิส . ISBN 978-3-7186-5592-2.
  • Isherwood บารอนซี.; ดักลาส, แมรี่ (1996). โลกของสินค้า: มีต่อมานุษยวิทยาบริโภค (ปกอ่อน) นิวยอร์ก: เลดจ์ . ISBN 978-0-415-13047-9.
  • อิวาโนวา, ไดอาน่า; Stadler, คอนสแตนติน; สตีน-โอลเซ่น, จาร์ตัน; วูด, ริชาร์ด; วิตา, ยิบราน; ทักเกอร์, อาร์โนลด์; Hertwich, Edgar G. (18 ธันวาคม 2558). "การประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมของการบริโภคในครัวเรือน" . วารสารนิเวศวิทยาอุตสาหกรรม . 20 (3): 526–536. ดอย : 10.1111/jiec.12371 .
  • แมคเคย์, ฮิวจ์ (บรรณาธิการ) (1997). การบริโภคและชีวิตประจำวัน (ชุดวัฒนธรรม สื่อ และอัตลักษณ์) (ปกอ่อน) . Thousand Oaks, แคลิฟอร์เนีย: SAGE สิ่งพิมพ์ ISBN 978-0-7619-5438-5.CS1 maint: ข้อความพิเศษ: รายชื่อผู้แต่ง ( ลิงก์ )
  • มิลเลอร์, แดเนียล (1998). ทฤษฎีการช้อปปิ้ง (ปกอ่อน) . Ithaca, นิวยอร์ก : Cornell University Press ISBN 978-0-8014-8551-0.
  • สเลเตอร์, ดอน (1997). วัฒนธรรมผู้บริโภคและความทันสมัย . เคมบริดจ์ สหราชอาณาจักร: Polity Press. ISBN 978-0-7456-0304-9.
  • แมนสเวลต์, จูเลียน่า. (2005). ภูมิศาสตร์ของการบริโภคบริษัท เสจ พับลิชชั่น จำกัด //dx.doi.org/10.4135/9781446221433

ลิงค์ภายนอก

  • เรียงความตรวจสอบจุดแข็งและจุดอ่อนของทฤษฎีการบริโภคของเคนส์

การบริโภคหมายถึงอะไร

การบริโภค การบริโภค หมายถึง การใช้สินค้าและบริการเพื่อตอบสนองความต้องการของมนุษย์ รวมถึงการนำ สินค้าและบริการมาใช้ประโยชน์ เพื่อการผลิตเป็นสินค้าและบริการอื่นๆ ประเภทของการบริโภค 1. การบริโภคสินค้าไม่คงทน คือ การบริโภคสิ่งของที่ใช้แล้วหมดไป เช่น น้ำ อาหาร ยารักษาโรค

การบริโภคในทางเศรษฐศาสตร์แบ่งออกเป็นกี่ลักษณะ

ประเภทของการบริโภคมีทั้งหมด 2 แบบ คือ 1.การบริโภคโดยตรง : การบริโภคที่ให้อรรถประโยชน์แก่ผู้บริโภคขณะที่กำลังบริโภค เช่น การแปรงฟัน อาบน้ำ ฟังเพลง ดื่มน้ำ เป็นต้น 2.การบรโภคทางอ้อม : การบริโภคที่ให้อรรถประโยชน์แก่ผู้บริโภคในเวลาต่อไป เช่น การใช้น้ำมัน วัตถุดิบต่างๆ การใช้เครื่องจักรผลิตสินค้า เป็นต้น

ปัจจัยที่เป็นตัวกําหนดการบริโภคของผู้บริโภคมีอะไรบ้าง

ระบบการค้าและการชำระเงิน เป็นปัจจัยสำคัญปัจจัยหนึ่งที่กำหนดการตัดสินใจในการเลือกบริโภคของผู้บริโภค กล่าวคือ ถ้าเป็นระบบการซื้อขายด้วยเงินผ่อน ดาวน์ต่ำ ผ่อนระยะยาว จะเป็นการเพิ่มโอกาสในการบริโภคให้กับผู้บริโภคมากขึ้น นั่นคือ ผู้บริโภคสามารถบริโภคโดยไม่ต้องชำระเงินในงวดเดียว มีเงินเพียงส่วนหนึ่งในการดาวน์ก็สามารถซื้อหา ...

ผู้บริโภคทางเศรษฐศาสตร์คือใคร

หมายถึง ผู้ที่ใช้ประโยชน์จากสินค้าหรือบริการขั้นสุดท้าย เพื่อตอบสนองความต้องการโดยตรงของบุคคลผู้นั้นโดยทั่วไป ผลที่ได้รับจากการบริโภคคือ อรรถประโยชน์หรือความพอใจ ผู้บริโภคอาจจะเป็นปัจเจกบุคคล กลุ่มบุคคล ครัวเรือน และอาจหมายถึงรัฐบาลด้วยก็ได้ ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่า การซื้อสินค้าหรือบริการนั้นจะต้องไม่ใช่เป็นการนำไปผลิต ...

กระทู้ที่เกี่ยวข้อง

Toplist

โพสต์ล่าสุด

แท็ก