อานิสงส์การให้ทาน
ในสมัยพระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้ามีชาวนาผู้ใจบุญท่านหนึ่ง ได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็อยากถวายข้าวสารใหม่ที่ตัวเองลงมือเก็บเกี่ยวกับมือแด่พระพุทธองค์พระองค์ทรงทราบความตั้งใจดีของชาวนาแล้วจึงตรัสสัมโมทนียกถาเพื่อเพิ่มพูนศรัทธาว่า “ชื่อว่าสงฆ์เป็นผู้ปฏิบัติตรง มีปัญญาและศีลมีจิตมั่นคง ทานที่ถวายในสงฆ์ย่อมมีผลมาก //dmc.tv/a20698
บทความธรรมะ Dhamma Articles > Review รายการ
[ 3 พ.ย. 2558 ] - [ ผู้อ่าน : 19218 ]
อานิสงส์การให้ทาน
เรื่อง : พระมหาเสถียร สุวณฺณฐิโต ป.ธ. ๙ / พระมหาวิริยะ ธมฺมสารี ป.ธ. ๙ /
ภาพประกอบ : กองพุทธศิลป์
จากวารสารอยู่ในบุญฉบับเดือนพฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๘“เป็นการไม่เหมาะอย่างยิ่งที่เราได้รู้อานิสงส์การให้ทาน แล้วยังจะเก็บไว้บริโภคเองโดยไม่นำไปถวายสงฆ์
เราควรจะน้อมนำข้าวกล้าที่ออกรวงใหม่ ๆ เหล่านี้ไปถวายแด่พระผู้มีพระภาคเจ้าและพระภิกษุสงฆ์สาวกก่อนดีกว่า”
อานิสงส์ถวายข้าวใหม่ในสมัยพระปทุมุตตรสัมมาสัมพุทธเจ้ามีชาวนาผู้ใจบุญท่านหนึ่ง ได้ฟังธรรมจากพระบรมศาสดาแล้ว ก็อยากถวายข้าวสารใหม่ที่ตัวเองลงมือเก็บเกี่ยวกับมือแด่พระพุทธองค์พระองค์ทรงทราบความตั้งใจดีของชาวนาแล้วจึงตรัสสัมโมทนียกถาเพื่อเพิ่มพูนศรัทธาว่า “ชื่อว่าสงฆ์เป็นผู้ปฏิบัติตรง มีปัญญาและศีลมีจิตมั่นคง ทานที่ถวายในสงฆ์ย่อมมีผลมาก
ดังนั้นบุคคลควรจะถวายทานแด่สงฆ์ ข้าวกล้าออกรวงใหม่ของท่านก็เช่นเดียวกัน ควรจะถวายแด่สงฆ์ด้วย ขอให้ท่านจงตั้งจิตทำบุญเป็นสังฆทานมุ่งไปในหมู่สงฆ์ แล้วนิมนต์พระภิกษุทั้งหลายไปสู่เรือนของท่าน เพื่อถวายไทยธรรมที่จัดตกแต่งดีแล้วแด่เนื้อนาบุญเหล่านั้นเถิด”
จากนั้น ชาวนาก็นิมนต์ภิกษุสงฆ์ไปที่บ้าน ตั้งใจถวายทานแด่หมู่ภิกษุสงฆ์นั้น เมื่อละโลกแล้ว ด้วยผลบุญนี้ ทำให้ชาวนาได้ไปบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ มีวิมานทองสวยงามผุดผ่อง สูง ๖๐ โยชน์ กว้าง ๓๐ โยชน์เทพบุตรนั้นได้เสวยทิพยสมบัติอันโอฬาร ทั้งได้ครองราชสมบัติในเทวโลก ๓,๕๐๐ ครั้งเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๕๐๐ ครั้ง และเป็นพระราชาในเมืองมนุษย์อีกนับไม่ถ้วนครั้ง ทั้งนี้ด้วยผลบุญที่จัดสรรข้าวออกรวงใหม่ถวายแด่สงฆ์นั่นเอง
ในระหว่างการเวียนว่ายตายเกิดท่องเที่ยวไปในวัฏสงสาร ท่านได้รับอานิสงส์อีกมากมายที่เกิดจากการถวายข้าวใหม่ด้วยจิตเลื่อมใส คือ ได้ทรัพย์มากมายจนนับไม่ได้มียานพาหนะใช้สอยมากมาย เช่น ช้าง ม้า วอ คานหาม ได้สิ่งของใหม่ ๆ เช่น ข้าวใหม่ ผ้าใหม่ ผลไม้ใหม่ อาหารใหม่ ๆ ที่มีรสเลิศ ได้ผ้าต่าง ๆ มากมาย เช่น ผ้าไหม ผ้าขนสัตว์ ผ้าฝ้าย มีบริวารรับใช้ทั้งชายหญิง ไม่มีโรคเพราะความหนาวหรือร้อนมาเบียดเบียน ไม่มีความทุกข์ใจเลย มีแต่คนเตรียมความสุขสบายไว้รอพร้อมสรรพ และมักจะได้ยินแต่คำว่าขอเชิญบริโภคสิ่งนี้ หรือขอเชิญนอนให้สบายบนที่นอนอันหนานุ่มนี้เถิด เป็นต้น
แม้ในชาติสุดท้าย บุญนี้ก็คอยตามส่งผลให้ท่านได้แต่สิ่งของที่น่าพอใจอยู่เสมอและเมื่อได้ออกบวชเป็นพระภิกษุแล้ว ท่านจึงมีนามว่า พระสุจินติตเถระ (ผู้มีความคิดดี)ครั้นบำเพ็ญเพียรจนบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์แล้ว ท่านได้ย้อนระลึกถึงบุพกรรมนั้นและเล่าอานิสงส์ของทานนี้ว่า
การที่เราได้แบ่งข้าวออกรวงใหม่ถวายแด่หมู่สงฆ์ผู้ประเสริฐ เราย่อมได้อานิสงส์ ๘ ประการ อันสมควรแก่บุญที่ทำ คือ
๑. ทำให้มีผิวพรรณผุดผ่อง
๒. ทำให้มียศ
๓. ทำให้มีโภคทรัพย์มากมายที่ใครลักไปไม่ได้
๔. มีข้าวปลาอาหารมากมายรออยู่ทุกเมื่อ
๕. มีมิตรและบริวารที่ไม่แตกแยกร้าวรานกันในทุกเมื่อ
๖. สัตว์บนผืนแผ่นดินล้วนต่างมีความยำเกรง
๗. เมื่อได้บวชแล้ว มักจะได้รับไทยธรรมก่อนพระรูปอื่นเสมอ
๘. นับแต่แสนกัปนั้นเป็นต้นมา ด้วยผลทานนั้นทำให้เราไม่ต้องไปทุคติภูมิอีกเลย
นึกถึงพระ ก่อนนึกถึงตนเอง
จะเห็นได้ว่า เป็นธรรมเนียมที่ดีงามของชาวพุทธว่าจะต้องคัดสรรแบ่งของถวายสงฆ์ก่อนที่ตนจะนำไปบริโภค เรียกง่าย ๆ คือนึกถึงพระก่อนนึกถึงตนเอง และเวลาเลือกของที่จะถวายพระนั้น ก็จะเลือกแต่ส่วนที่ประณีตที่สุด แสดงถึงน้ำใจอันงดงามและรู้หลักการทำบุญที่ถูกต้องว่า การถวายทานที่ประณีตดีเลิศพิถีพิถันเช่นใด ก็ย่อมทำให้ผู้ถวายได้แต่ของที่ประณีตพิถีพิถันตามเช่นนั้น
อานิสงส์ถวายรองเท้ารองเท้าเป็นอุปกรณ์สำคัญที่ช่วยให้การเดินทางสะดวกขึ้น เป็นดั่งยานพาหนะอย่างหนึ่งที่สามารถพาผู้สวมใส่ไปยังสถานที่ต่าง ๆ ได้อย่างราบรื่น และปลอดภัยจากหนามหรือของมีคมที่อาจทำอันตรายฝ่าเท้า ฉะนั้นการให้รองเท้าจึงชื่อว่าเป็นการให้ยานพาหนะเช่นกัน ดังเรื่องราวของผู้มีบุญในกาลก่อน คือพระปานธิทายกเถระ ผู้ถวายรองเท้าอย่างดีแด่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าผู้เป็นเนื้อนาบุญอันเลิศ
ในยุคสมัยของพระผู้มีพระภาคเจ้าพระนามว่าอโนมทัสสี ท่านบังเกิดเป็นกุลบุตรในตระกูลหนึ่ง วันหนึ่ง ท่านสวมรองเท้าอย่างดีเดินออกไปนอกบ้าน เห็นพระอโนมทัสสีพุทธเจ้าก็เกิดจิตเลื่อมใส และมองเห็นว่าทรงกำลังลำบากพระวรกายในขณะเสด็จดำเนินด้วยพระบาทเปล่า จึงรีบถอดรองเท้าแล้วนำไปวางไว้ใกล้พระบาทของพระพุทธองค์ เพื่อเป็นการฉลองศรัทธา พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับรองเท้ามาสวมใส่ จากนั้นตรัสอานิสงส์การถวายรองเท้าว่า
“ผู้ใดเลื่อมใสถวายรองเท้าแก่เราด้วยมือทั้งสองของตน ผู้นั้นจะเข้าถึงความสุข และจะได้เสวยราชสมบัติในเทวโลก ๕๕ ครั้งเขาจะได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑,๐๐๐ ครั้งและจะได้เป็นพระราชาในโลกมนุษย์นานจนคณานับมิได้” หลังได้รับพุทธพยากรณ์แล้วท่านก็ตั้งใจสั่งสมบุญต่าง ๆ เรื่อยมาด้วยความปลื้มปีติในบุญ จนเมื่อละจากภพนั้นไปแล้วเพียงผลบุญจากการถวายรองเท้านี้ ท่านได้บังเกิดอยู่แต่ในสุคติภูมิเท่านั้น ไม่ต้องไปทุคติภูมิเลย นอกจากนี้ ระหว่างที่ยังเวียนว่ายตายเกิด ยังได้อานิสงส์อื่น ๆ อีกมากมายได้แก่ ๑. เป็นผู้มีปัญญามาก ๒. ได้ยานพาหนะวิเศษที่เหมือนกับยานพาหนะทิพย์ของเทวดา ๓. มีปราสาท วอ ช้างพาหนะ ที่ตกแต่งประดับประดาวิจิตรสวยงามมาก อีกทั้งมีรถเทียมม้าอาชาไนยเกิดขึ้นกับท่านตลอด
จนมาในชาติสุดท้าย เมื่อจะออกบวชก็ออกบวชโดยมีรถเป็นพาหนะเดินทาง ทำให้การเดินทางไปบวชเป็นไปอย่างสะดวกสบายขณะกำลังปลงผม ท่านทำใจหยุดนิ่งควบคู่ไปด้วย พอปลงผมเสร็จก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ทันที
พาหนะนำไปสู่ที่หมายรองเท้าจัดว่าเป็นยานชนิดหนึ่งเป็นวัตถุที่ทำให้การเดินทางสะดวกราบรื่นปลอดภัย ดังนั้นการให้รองเท้าก็ชื่อว่าให้ยานสำหรับรองเท้าที่จะนำไปถวายแด่เนื้อนาบุญควรเลือกดูให้เหมาะสมกับพระ และจะต้องถูกสุขลักษณะด้วย เพราะจะเกิดประโยชน์มากในการใช้สอย และเกิดบุญมากมายแก่ผู้ถวายจะส่งผลให้มีสุขภาพเท้าที่ดีและมีลักษณะเท้าที่งดงามอีกด้วย
อานิสงส์หลักของการให้ยานพาหนะย่อมทำให้มีพาหนะเดินทางดังใจปรารถนาจะไปทางบก ทางน้ำ หรือทางอากาศ ก็สะดวกราบรื่นปลอดภัย ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพมีความสุขในการเดินทาง บุญจากการให้ยานพาหนะนี้ยังทำให้การเดินทางในวัฏสงสารสะดวกราบรื่นปลอดภัยจนกว่าจะถึงพระนิพพานอันเป็นที่หมายปลายทางของพวกเราและมวลมนุษยชาติอีกด้วย
ยานโท สุขโท โหติ
ผู้ให้ยานพาหนะ..ชื่อว่าให้ความสุข